bugün

bir şarkı dinlerken, bir resim yaparken, bir şiir okurken, fotoğrafına bakarken, attığı mesajları okurken...özlüyorsun birçok zaman. özleyince anlamsızlık anlamla iç içe giriyor. sonra bu özlemi ifade etmek istiyorsun. çünkü bu ansızın bastıran ve baya mücadele etmen gereken bir duygu. kayıtsız kalamazsın. içinde tutmak hiçbir zaman çözüm olmadı biliyorsun. biliyorum, o yüzden ellerim var. bir şeyler yapıyorum, yapmaya çalışıyorum. güzel özlüyorum.

edit:imla.
Durduk yere içten içe öfkeleniyorsan mesela bir insana...

Bu özünde "neden yanımda değilsin" ya da "neden eskisi gibi değilsin" isyanlarının sebep olduğu bir öfkedir.

Yani derininde özlem yatar.
olum bir insan her saniye nasıl özlenir lan? (yazara cevaben sormuyorum böyle ahmaklıkları hep duyuyoruz) yani "seni uykumda bile seviyorum" "ölünce bile seni seveceğim" gibi şeyleri söyleyecek kadar nasıl bir kafaya giriyorsunuz? tamam anlıyorum öküz değilim mübalağa var ama bu mübalağayı kullanabilecek kafaya nasıl varıyorsunuz asıl onu soruyorum işte.
soluk turuncudur. üzer.
rüyalar.
(bkz: seviyorsan git konuş bence).
En kötü anlardır. Ben kimseyi özlemiyorum kardeşim. Ben sadece kendimi özlüyorum. Böyle düşünür düşünür sinirlenirsin. "Gel artık amk!" falan dersin kendi kendine. Olum sakın kendinize kendinizi özletecek kadar çok şey yaşamayın.
dünyayı bulanık görmeye başlarsın. gözlerini sildiğinde geçer tabi.
rüyanda görüp, uyanınca yanında olmadığını anladığın andır.
Rüyalardır efendim.
hic aklinda yokken, birden aklina gelir ve ozlemissindir.
Gece. Geceler.
Uzaktayken olur. Yanındayken zaten sıkıntı yok ama ayrıldığında anlarsın.
Sadece sevgili değil , ana-baba, varsa evlat , arkadaş da gayet güzel özlenir.
Allah ayırmasın kimseyi.
Tam da bugündür.
Pop şarkıda bile ondan bahsedilmesi...
Telefon ekranında numarasını farkında olmadan öptüğün an. Nasıl bi manyağa dönüştük böyle biz ?
en anlamsız şeyleri onunla bağdaştırıp aklına gelmesi ya da aklından çıkmaması için çabalamak.
mesela ıslak mendil.
çok saçma ama öyle
ona öğrettiğin saçma sapan türkçe kelimelerden birini duyunca. onun nasıl telaffuz ettiği gelir aklına. "özlemişim lan" dersin... ama çok sallamazsın. duygularını bastırırsın hep yaptığın gibi.
Bu bir anneyse ,kardeşse ,babaysa,evlatsa yada bir arkadaşsa olabilir fakat sevgiliyse olamaz çünkü aşk yoktur libido vardır.
Annemsiz duramam,kardeşlerimi özleyip ararım babamın hasreti 3 yıldır evimizde kalbimizde aklımızda ve duamızda...sevgilimi çok özleyince küçük çaplı tartışma çıkar genelde.
Ders çalışırken yarım saattir aynı sayfada olduğunu farkettiğin an.
Gece sık sık hatırlatır kendini.
Bir anda aklına düstüyse derin bir özlem vardır.
Şarkılar,sokaklar hatırlamamak icin direnen beyni yorar. Aslında ismini duymak bile özletir. Özlemek yorucudur vesselam.
Söylediklerini her hatırladığında anlamsızca gülümsemek ve belki de bir daha hiç bir kelimesine sahip olamayacağını düşündüğünde içine yerleşen acıyı hissetmek iliklerine kadar sonra kendine tesellide bulunmak bir şekilde kaybedecektim zaten diye ama içten içe kabullenememek bunu .Sadece özlemenin bir kısmı bence bu,sustuğum öyle çok şey var ki.
Insan kalabaligindan kurtulup, kendimle başbaşa kaldigim her andır. Boş boş bakarım etrafıma. Sonra anılar canlanır gözümde. Burnumda tuter yokluğu. Yaşanan onca güzel şey, beraber gülüp ağlamalar...
Insan ozluyor. Geçmişi, anıları, asla geri gelmeyecekleri, kaybettiklerini...
bir koku duyarsın onun kokusudur...
donup kalırsın...
eline telefonu alır aramak istersin...
gururun engel olur önce...
sonra yine telefona gider ellerin...
aramayayım en azından bir mesaj atayım dersin bu seferde...
sonra yazıp yazıp silmeye başlarsın...
çünkü ne yazacağını bilemezsin...
kelimeler düğümlenir...
kan beynine gitmemeye başlar...
düşünemezsin...
en sonunda "nasılsın?" yazar yollarsın...
cevap gelirse ne ala?
yoksa umrunda olmadığını anlar alkole vurursun kendini...
ben unutmadım ama o beni unutmuş ve özlemiyor der kederlenirsin...
kendine kızarsın...
al sana bir pişmanlık daha...