bir sonbahar akşamı

En huzurlu olduğum akşamlardır. Biraz hüzün verici olsa da rüzgarın yavaş sesi her şeye bedeldir.

Kapalı pencereden duyulan rüzgar sesine hayran bırakan, hafif bir ürpertiyle tabir-i caizse derinlere daldıran, eskiyi düşünürken ara ara gözleri dolduran, çoğu zaman aranmasa da alkole el açtıran, düşük tempolu müzik eşliğinde hayatı sorgulatan, pişmanlıkların kol gezdiği, yeni biriyle birlikte olmana rağmen, eski sevgiliyi anımsatan, bir daha geri gelmeyeceğini bildiğin gerçeğiyle yüzleşip son bir şarkı daha yazmaya niyetlendiren anlardan biridir..

(bkz: hayata dair iç burkan detaylar)

(bkz: sözlük formatı derken)

poisonx ile beşinci katta içmek için anlaştığımız bir akşamdır. ben 7 kat bulayım kafayı, sen 6 kat bul kafayı başkan, var mı düşüren?

brell ile içme isteğini ayyuka çıkartan akşamdır. ve lâkin, 6 kat aşağıya in; bira al, sonra yollara düşüp brell'in 7 katını çık... başka zamana artık, ne diyelim.*

bu akşamdır. canım acayip içmek istiyor ama 7 kat aşağıya inip bira almaya eriniyorum. bunun bir de çıkışı var. *