bugün

devlet şeytan mafya üçleminden yola çıkarsak al pacino robert deniro brad pit denklemini, kurabiliriz.
filmin başlangıcında en son sahnenin spoiler olmayacak ve hiçbir ipucu vermeyecek bir ustalıkla gösterilmesi. ama ince bir işçilik olacak işte tam o kısımda. film bittiğinde ''ene o sahne aslında o sahne, nasıl da yapmışlar bak'' dedirtecek.

bir de filmin türü ne olursa olsun çok ufak bir kısımda dahi olsa dramatik unsurlar barındırmalı. izlerken o kısımda boğazda bir düğüm, bir burukluk oluşmalı. klişe bir şey olmaması şartıyla ufacık bir bölümde hüzünlendirmeli izleyenleri.
tabi filmin konusuna göre değişir ama yoğun aşk ve göz yaşıdır.
(bkz: brad pitt)
enerjik gençler olmazsa olmazdır. kısa bir süre sonra bu gençler bir şekilde telef olmaya başlayacaktır.
sonun mutlu bitmemesidir.
oyuncu kadrosu
kamera
mekan
dekor
yönetmen şeklinde çoğaltılabilen malzeme levazımatlarıdır.

--spoiler--
evet sayın seyirciler, öncelikle angelina brad'in üstüne sürüp fırına atıyoruz ve 15 dakka kabarana kadar kızartıyoruz.
--spoiler--
korku filmiyse mutlaka insanı irrite eden bir müzik.
Kesinlikle bir mesaj, ana fikir ve güzel müziklerdir.
Jensen Ackles yeterlidir.
oyuncuların mimiklerini doğru kullanması çok önemlidir. filmle kişi arasında empati bile kurdurtabilir.
güzel bir soundtrack.
eğer bi ruh,hayalet vs. musallat olduysa çözüm için gidilen medyum, iki üç garip hareketler yaptiktan sonra ayaklanir ve hemen burdan çekip gitmelerini ister. Elemanlar " noluyoz haci " diyince de " ben size yardim edemem " der ve eğer belli bi ücret aldiysa hemen geri verir. Elemanlar da " kodumunun medyumu " diyerekten uzaklasirlar. bi allahin medyumu da yardim edememiştir şimdiye kadar.