being john malkovich

(bkz: catherine keener)

insanoğlunun izleyebileceği en ilginç filmdir. o ne tuhaf sondur öyle. kesinlikle tavsiye edilir. filmden önce malkoviç (o ne lan malkoçoğlu gibi) telaffuz edilen isim, filmi izledikten sonra "melkıviç" olarak telaffuz edilir.

çok acayip bir film. o kadar çok şey var ki filmde anlayabilene. bir başkası olmanın dayanılmaz çekiciliği, aşk denilen şeyin bencilliği, ihtirasın vurdumduymazlığı, gerçeklerin altüst edilişi... ayrıca filmdeki catherine keener'a ilgi duymamak mümkün değil. nasıl bir kendine güvendir, nasıl bir cazibe şaşırdım sözlük. kısacası kesinlikle izlenmesi gereken filmler arasında sayılmalıdır.

senaristine kucak dolusu sevgiler göndermek istediğim harika film.

(bkz: Charlie Kaufman)
--spoiler--
john malkovich'in kendi bilinç altına girdiği sahne bi başka güzel arkadaş!*

+ malkovich, malkovich!
- malkovich!
* malkovich, malkovich, malkovich!
/ malkovich!
--spoiler--

gerektiğince takip edildiğinde çok iyi bir oyuncu olduğunu kolayca farkedebileceğiniz malkovich'in bence ki en dikkat çeken filmi.

malkovich'in zihnine açılan kapıdan geçenler malkovich'i bi süreliğine idare edebiliyorlar. öyle ki bu kapı ticari bir hal alıyor ve insanlar değişik fantazilerini hayata geçirmek adına bu yola başvuruyorlar.*

Birde john malkovich olamamak vardır ki oda zaten filmin ana temasıdır.Lakin bu işi beceremeyen zibidi kuklacının annesinin oğluna zerzenişi aynen şöyledir.
-Tühhh Allah belanı versin... Elalemin çocukları neler neler oldu.. sen bi Jhon MALKOViCH olamadın.. rezil seni...*

(bkz: egoizm)

enteresan bir filmdir. içinde çok güzel ayrıntılar var; malkovich diyalogları olsun, 7 1/2. kat olsun.cameron diaz'a diyecek birşey bulamıyorum filmin başından itibaren cameron diaz nerde acaba derken o bonus kafa çıkması beni benden aldı.ayrca, insan bu filmden sonra cidden ben kimim ki, kim kontrol ediyor ki benim bilincimi? oluyor. güzel bir film, izlenmesi ve üzerinde düşünülmesi gereken bir film kısacası.

her izleyişimde dumur olabildiğim filmdir.

kendisi türk asıllıdır.

konusuyla beni geren bi film oldu john malkowich olmak.. çünkü cidden, akılcı bi senaryo işlemiş. hele son anında saatin geceyi geçmesiyle emiliy'in içinde kalması, son kadrajda bile şaşırtıyo insanı.

en etkiliyici sahnesi, malkovich'in kendi beynine girmesi ve kimsenin görmemesi gereken şeyler olduğunu söylemesi. insanların asla kendi olmadıklarını, oldukları hayattan mutlu olmadıklarını gösterdi resmen. piyanonun üzerineki kadın, malkovich'in karşısındaki kadın olan malkovich ve garson olan malkovich. malkovich de malkovich...

lottie kafese şempanzeyle kapatıldığında, ellerini çözmeden önce şempanzenin yaşadığı dejavu da süper bi ayrıntıdır aslında.

bengi dönüş çıkarımı gibi, fakat ölümsüzlüğü buldum demiyor muydu malkovich son sahnesinde eve gelen dostuna ve eşleri için. bi döngü, ölümsüzlük var demek ki.

ağır ilerliyor yine de sahneleri ve metafizikten bile dem vuruyor.

unutmadan craig'in kuklalarındaki ayrıntılar ise tek kelimeyle muazzamdı, kadın kuklanın ojesini itinayla sürmesi, estetik olarak parmak hızı ve kuklaların yüzündeki duruma göre hüzün.. başka bedende yeni duyguları hayata geçirmek diyeceğim de, ileri gitmek istemiyorum yani.*

izledikten sonra lottie nin cameron diaz olduğunu öğrenmemle dumurlardan dumurlara koştuğum film.bir insan en fazla bu kadar çirkinleştirilebilir herhalde.

Sen aslında kimsin? Bu yeteneklerinle başkasının konumunda olsan daha başarılı olabilir miydin? Bedeni mi arzularız yoksa ruhu mu? insan neden başkası olmayı bu kadar arzular? Kendimiz farklı bir bedende daha iyi ifade edebilir miyiz? Dış görünüm ya da konum(makam) sanatı veya sanatçıyı daha etkili kılar mı? ve daha bir çok soruyu soran farklı ve güzel film.

17 yaşında izlediğim ,malkowichin ofisinin tavan yüksekliğinin bir buçuk metre olması ile beni bunalıma sürükleyen,o yaşlarda bir başkasının gözünden dünyaya bakma fikrini absürd bulduğum sıradışı film.

dünyanın en başarılı filmlerinden absürd komedi sevenlerin zirvesi olabilecek bir film. yapanların emeğine yazanların fikirlerine sağlık büyük film.

sistem karşıtlığını güzel anlatmış filmdir bence.

etkileyici bir filmdir.

yüzlerce mesaj barındırır içinde.

onları geçtim bir film böylesine açıkken, diyaloglar böylesi nesnelken nasıl olurda filmi izledikten sonra bir o kadar süre daha filmi sindirmek için düşünüp duruyorum?

etkileyici bir final sahnesine sahiptir.

bir bilm kurgu filminin olabileceğinden daha dolu bir filmdir.

bilinç kavramını çok iyi özetlemiş, insanı kendine döndüren güzeller güzeli film.

john malkovich'in hayatını mahveden bir grup insann öyküsü. şaka bir yana eğer filmdeki gibi insanların beynine bir tünel aracılığıyla yolculuk mümkün olsaydı dünya çok boktan bir yer olurdu.

Film fazla absürd olduğu için beğenmedim. Absürd olsa neyse de bu film aşırı absürd. Ancak değindiği bazı şeyler güzel. Felsefi altyapısı ağır basan bir filmdi. Yani bazı insanları bir yerden girip bir adamın gözünden hayata bakıyorlar diye bakılırsa olmaz. Beden ve ruh düalizminin mümkün olup olmadığını sorgulamamızı sağlayan bir yapısı var. Derine inmeyecem, yoksa çıkamam. iyi bir senarist tarafından yazıldığını da söylemeliyim. izleyenler maymun sahnesinin şahaneliğini hatırlasınlar lütfen. Bunun dışında 7,5'luk bir kat olması gibi ufak ayrıntılar çok güzel. Kolostrofobisi olanlar o sahnelerde işkence çekebilirler.

Anlattıklarıyla ve gösterdikleriyle iyi bir film olabilir. Ancak benim için ortanın biraz aşağısındaydı. Çünkü dediğim gibi fazla absürd. Aşırı olarak da yüzeysel işlendiğini düşündüğüm için beğenmedim. Ancak hakkı olan puanı vermeye çalıştım kendimce. izlemeyin demiyorum lâkin seveni de bol bir yapım.

insanın ufkunu açan, hayal dünyasını geliştiren filmlerin başında gelmektedir.

tam anlamıyla bir sanat eseri olduğunu düşünmüyorum. bunun yerine tapeheads izlenebilir.

ayık kafayla yazılcak senaryo değil. O sonundaki bilinçaltı sahnesi de şaheser olmuş. izleyin , izlettirin*

Filmi izledikten sonra kişide psikolojik komplikasyonların oluşması muhtemel bir yapıttır. örnek olarak farkındalık yaratır, sanki kendi bedeninizi kullanıyormuşsunuz gibi hissedersiniz. araba sürmek gibi. ruh ve bedenin ayrımı ve bir çok noktaya dem vurulan psikolojik bir charlie kaufman eseridir.

üstünkörü izlenildiğinde sadece 'eğlenceli' sıfatını hakeden, fakat biraz daha ayrıntılara dikkat edilerek, replikler iyi dinlenildiğinde izlenilirse bilinç altının ne kadar güzel irdelendiğini görebileceğiniz film.

7 alır rahatlıkla 10 üzerinden değerlendirilse.