bugün

Baba askerse kişi küçükken babanın ciddiyetinden dolayı söylenemeyendir.
top sakallı, jason statham gibi adam benim babam. nasıl diyeyim seni seviyorum diye lan. çok zor o. ama hakkaten çok seviyorum canım babamı. o bilmez bunu.
çok kötü hissettirir. iyi halt ettim hiç demediğim için ve sende iyi halt ettin o şeyleri zıkkımlanıp geberip gitmekle. sağol.
her zaman içimde öyle bir heves kalmıştır malesef.
Türkiye'de insanların büyük kısmında seni seviyorum deme gibi bir kültür olmadığındandır.
Annemize de söylemeyiz. En yakın arkadaşımıza bile az söyleriz. Sanki sadece sevgiliye söylenebilen bir söz gibidir.

oysa en güzel sözdür herhalde anne-babaya söylenecek..

diğer yandan anne babamız da bize genelde söylememiştir. Sessiz bir anlaşmadır, söylenmesine gerek yoktur sanılır genelde..

babamın herhalde şuanda en çok duymaya ihtiyacı olan sözdür, sadece davranışlarımla hissettirebiliyorum maalesef.

ben söylemesem de o biliyor.
diyemiyorum çünkü sevmiyorum. annemle en basit tel konuşmasında deriz halbuki. bu adamda olmuyor.
Baba ve oğul arasında hep bir mesafe vardır. Olmalıdır da.

Iki tarafta sever birbirini ama gösteremez. Belki böyle uzaktan sevmek daha asildir. Vıcık vıcık olmaz her şey hayatta.
Diyememek degil dememek. Ne gerek var boyle seylere ?
Genel geçer bi şey bende babamla çok anlaşamam.
annemize sanki kaç kere seni seviyorum dedik de. bikere kültürümüz de yok annecim seni çok seviyorum lafı. yemek yaparken yardım ederim , çeyizimi açar döker böyle yapmış bişeyler kendi çapında falan . uyurken üstünü örtersin kalktığında görür sevinir. temizlikten sonra kahvesini yaparsın "canım kızım" olursun falan. böyle sevgi aktarımı oluyor bizde.

babamla ise aramızdaki diyalog hiç gelişmedi. kendisi de ailesinden sevgi görerek büyümemiş. bana da yansıtmıyor dolayısıyla. aramızdaki diyalog şundan ibaret :

+ kızım nasılsın?
-iyi baba sen
+ bende iyiyim. paran var mı?
-var baba.
+yoksa söyle atayım hesabına.
-tamam söylerim hoşçakal
+haydi görüşürüz.
tam bir sevgileri yarına bıraktınız durumudur.

az önce babama "baba beni seviyor musun?" dedim. "ne sevecem? işim mi yok?" dedi. "ben de seni sevmiyorum zaten." dedim. öyle anlaştık.
son iki dakikadır en son ne zaman dediğimi düşünüyorum, illaki söylemişimdir ama hatırlayamıyacak kadar önceden, galiba çok küçükkendi en son. bunu babama şimdi söylesem - oğlum ailen olarak her zaman yanındayız biliyorsun değil mi? tarzı bir konuşma geçer yüksek ihtimalle. olsun ben bizi böyle seviyorum belki onun da içinde kalmıştır, bilmiyorum. biz buyuz pişman değilim.
Yarın birgün ölüp giderse büyük ihtimalle pişman olunacak şeydir. o iki kelime öyle bir kursakta kalır, öğle bir düğüm olur ki 7 cihan bir araya gelse çözemez o düğümü..
Yutkunamazsınız..
Bunu mezarının başında söylemeyi göze alan kişidir.
Babanın çocuğu ile arasına mesafe koyarak gerçekleşmesi yüksek durum. Belki de böyle insan çoktur ama kimse belli etmiyordur. En iyisi bi şey olmamış gibi devam etmektir.
babami gercekten sevdigim halde seni seviyorum diyemiyorum nedense.
kiz erkek olmakla zerre ilgisi yok. Entryleri okurken istemsizce gozyasi doktum. bende kizim ama benim babam gibi sert mizacli otoriter ve sevgisini belli etmeyen -seviyor mu bilmiyorum bile- birine seni seviyorum diyememem gayet normal. sevgi gosterdi mi ki bende ona karsiliginda sevgi gostereyim seni seviyorum dedirten basliktir bu. uzdu yani bu gercegi farketmek
valla ben diyorum bazen evlatliktan çıkarım bak bile diyorum tabi götüm yemez o yüzden gülüp geçiyor.
Türk baba portresinin otoriter yapısından kaynaklanan utangaçlık doğuran söz.

Oysa hayatımıza aldığımız arkadaşlar sevgililer dostlar zamanı gelince masadan kalkarken hep anne ve baba kalmaz mi yanımızda ? Başka bir şehire is icin gittiğimizde sabah ise giderken arayıp 'oğlum kalk hadi uyuya kalma' diyen anne babalarımız hayatımızda en büyük değere sahip olması gereken insanlar degil midir ? Bu yüzden sevgiyi değeri en çok hak eden insanlardır. Seni Seviyorum diyememek bu yüzden koyar insana.
babamı sevdiğimi onu söyleyememek çok koyuyor. hele bugün benim için yaptığı ve çok hoşuma giden hareketinden sonra.

ama o biliyor bunu ve hissettiğini de biliyorum, inşallah bir gün söylemek de nasip olur..
Bir gün alkolün dibine vurup iki arkadaş karşılıklı babalarımıza “seni seviyorum iyi ki varsın” mesajı attık.

Bana gelen cevap
“Afiyet olsun, fazla içme.” Oldu

Ona gelen cevap
“Rakı varsa geleyim.” Oldu
Kirk yıllık ömrümün 33 yılı babam vardı ve bir kerecik bile ne sarilabildim ne de sevdiğimi soyleyebildim. içimde uhde bıraktı gitti.
seni seviyorum; anneye denebilir, kardeşe, sevgiliye. ve hatta kuzene, arkadaşa.

ama baba ilişkisi farklı. kız çocukları için bu konuda anne baba çok fark etmese de erkek çocukları için fark eder.

babaya sevgi duyulsun, baba da sevsin, arkadaş gibi rahat muhabbet edilebilsin, pek çok şey paylaşılıp yaşansın. yine de bu söz babaya denemez.

babanın kızacağından falan değil. erkek çocuk babayı daha otoriter, resmi, ciddi görmek ister sanki. birlikte içseler dahi bu kelime o ciddiyet bağını sarsar.

o yüzden erkek çocukları babaya seni seviyorum diyemez. şahsi kanaatimce dememelidir de. karşılıklı davranışlarla hissettirilir.