bugün

cennetlik kadındır. belki çocuk öğlen bamya var diye yemek yememiştir. akşam 9-10 gibi acıkır çocuk, bunu anne mutfaktayken mutfağa yaptığı sortilerden anlar anne. sorar bu soruyu. iyi ki anne var dersiniz.
genel bir anne tavrının gereği sonucu ağızdan çıkan ve insana sahiplendiğinin kıvılcımlarını veren sihirli sözdür.
genellikle "sorman hata!" şeklinde cevaplanan annedir.
açım aç anne,
sevgiye...
kollarında doyasıya uyumaya,
sana sarılmaya,
ağlamaya,
sevgiye anne,
açım aç,
kollarını aç,
yaşlı gözler ile,
ben geldim yine..
öğrenci evinde, halisünasyondur.
+ aç mısın?
- ne yemek var?
+ bamya.
- aç değilim.
''anne'' kelimesinin karşılığıdır bu anne.
bilinen evren uğruna fedadır.
kurban olunasi sahistir. anneler'in yaptigi o kadar iyiligin yaninda, "ac misin evladim?" diye sormasi bizim icin o kadar siradan kalmistir ki, maalesef degerini bilmeyip gerektiginde umursamayiz bile. hazirda bir sey olmasa bile, birseyler toplayip yine karnimizi doyurur. cok uzun zamandir annesinden ayri yasayan birisi olarak, okudugum su baslik bile bogazimda bir dügüm birakti.
(bkz: aç mısın açıkta mısın) *
çocuğu aç ise yemek hazırlayacak olan annedir.
doydun mu diye de sorar.
şehir dışındaki öğrenci kardeşlerimin duymak isteyecekleri fedakar anneleri.
"evet" diye cevap verdikten sonra "ne zaman tok oldun ki" diyenleri de vardır..
başlığı açarken yaşadığım olaydan esinlenerek yazdığım anneydi, annemdi. ama bu kadar çok annesini özleyen olduğunu görünce beni fena yapmış, duygulandırmış annedir.
bu soruyu sorarken hissederek sorar. işte o çocuk onun gözünde ister 2 yaşında olsun ister 20 her zaman karnı acıktığında yemek yiyemeyecek kadar acizdir . hep yemek seçer ve patates kızartmasına bayılır.
evden ayrılınca, aileyle geçirilen zamanı yad ederken akla gelen annelerimizin, bizi düşünerek sorduğu yüzlerce sorudan biridir.

annelerin değerine paha biçilemez.
elinden öpülesi annedir. her anne gibidir.
"evet" şeklinde cevaplamaktan korkulan soru. zira burnunuza "çok faydalı haftada 20 defa yenmezse ölünürmüş" gibi iddaalarla bakla sokulabilir.
+aç mısın oğlum?
-yemekte ne var?
+pırasa
-aç değildim zaten.
her kimin annesi olursa olsun elini kolunu öpmek sevmek istediğim canım anne çiçek anne.
bu sorudan sonra cevap beklemeden dur ben sana yemek koyayım bir tabak diyerek yerinden fırlayan muhteşem varlıktır.
bosuna soran annedir, zaten istesende istemesende önüne koyacaktir.
yaklaşan bir tehlikenin belirtisi olabilir kimi zaman.

- aç mısın oğlum?
+ yoo, pek değil..
- sana omlet yapayım mı?
+ ?? iyi yap madem?

ardından bi süre düşünülür tüm saflıkla, annem beni özlemiş galiba denir kendi kendine. sonra yardım etmek için girilir mutfağa ve halihazırda yeni aldığı ve yere düşürdüğü yumurtaları çöpe atmak istemeyen, gözleri önünde o güzelliklerin israf olup gitmesine dayanamayan ve akabinde bir kurban arayan annenin komplosuna en iyi yardımcı oyuncu olarak iştira edildiği anlaşılır. hayat güzeldir lakin. gülüp geçilir.

not: yaşanmıştır.
sormadan söyleyen evlat.
- anne ne var yemekte.
+ açmısın ?
- aç olmasam sormazdım anne.
not: öpüyorum seni.