bugün

yani ben.baktım a.q ekşi sözlüğünden hayır yok.ben de uludağ sözlüğe geldim.bi haber veriyim dedim millete..
Anaximendrese göre varlığın özü.
sonsuz, sınırsız anlamına gelen söz. Anaksimandros'a göre her sey, apeirondan olusmustur.
eski yunancada sonsuz anlamına gelen kelime.
ilkçağ Yunan felsefesinde evrenin sonsuzluğunu, sınırsızlığını savunan Anaksimandrosun tüm şeylerin kaynağı, arkhe'si, diye betimleyerek felsefeye soktuğu terim.
anaximandre'nin, kendisinden önce evrenin arkesi olarak hava-su-toprak-ateşi savunan filozoflara "yok anasını, tahta olsun bari" demeyip biraz daha kafa yorsa da hiç bişey bulamayınca ileri sürdüğü, sonsuz, sınırsız, belirlenemez anlamlarındaki arkedir.

-buldum apeiron!
+apeiron mu? hah hah hah...
-evet apeiron, zoruna mı gitti!
müzik zevkimizin uyuştuğunu düşündüğüm yazar opethian.
evreni ne meydana getirdi? peki evrenden önceki şeyi ne meydana getirdi?

bu soruların yarattığı sonsuzluğu kesen bir kavramdır apeiron. bu ilkeyi esas alırsanız evreni yaratan süreçlerdeki tekilliği ortadan kaldırmış olursunuz. tabii bu felsefi bir konu. bilimsel anlamda elle tutulur bir apeiron mevcut değil. mesela eskiden maddeyi oluşturan şeyin su olduğu söyleniyordu. bunu diyen thales'ti. sonra haliyle diğer yunan filozoflar çıkıp "yarraam suyu ne oluşturuyor o zaman" dedi. çok içten gelen ve haklı bir soruydu bu. işte evrene dair olan soru da böyle ortaya çıkmıştır. eğer bir aperion varsa ondan önce ne vardı diye bir şey soramazsınız. aperion her şeydir, sınırsızdır, sonsuzdur, belirsizdir, daimidir, başı ve sonu olmayandır.
ah ah. aperion, yoksa ulaştığım, ulaşmaya çalıştığımız şey sen misin?
Dünyada yaşamı ne başlattı sorusuna bir cevap olarak :

görsel

Bu morlu şey işte.
anaksimandros’un, sınırsız (belirsiz) olanın devinimini ifade etmek için kullandığı kavram olup Antik yunancada sınırlı olmayan ve aynı zamanda belirlenemez olan anlamına gelmektedir. Sözcüğün başındaki a Olumsuzluk ekidir biliyorsunuz.
anaksimandros’un ortaya attığı ve hala tartışılan ; evrenin ana maddesi olan büyük boşluk, hiçlik.

(bkz: determinizm)