pis

sf. 1. Leke, toz veya kirle kaplı olan, kirli, iğrendirici, murdar, mülevves.

2. Kendinde pislik olan veya pislenmiş olan: "Lağım suları pistir."

3. mec. Beğenilmeyecek durumda olan, kötü, zararlı: "Şu pis dünyanın acılarında bile öyle bir tat var ki her şeye razıyım." -R. N. Güntekin.

4. mec. Çirkin, sevimsiz olan: "Demin o pis, ukala suratıyla sırıta sırıta yanıma yaklaştı." -R. N. Güntekin.

5. mec. Dinleyenleri utandıracak durumda olan (söz): "Pis sözler."

6. mec. içinden çıkılması çok güç, karışık: "Pis bir iş."