süreyya

bir recep garip şiiri.

Yalnızlıklar ülkesiydi gözlerin
Takılır kalırdı ebemkuşağı
Yağmurlar tane tane düşerdi toprağa
Yalnız kelebekler uçardı
Ansızın bir rüzgar çıkardı
Savururdu narin ellerini
Ben seni göremezdim
Oysa yalnızlıklar ülkesi gözlerin
Alır götürürdü beni.

Ey rüzgar gülüşlü sevgili
Saçlarına tutunayım izin ver
Belki anlık rüyalar görürüm
Senin avuçlarında
izin ver ceylan gülüşlüm
Sana geleyim
O masum bakışlarına tutunup
Yalnızlıklar ülkesi gözlerinde kaybolayım.