sozluklerin efendisi

sözlüklerin boktanlaşması bir yerde komuniteye daha çok yeni adam almalarıyla gerçekleşiyor, sonra orası bir kamuoyu dışavurumu oluyor. toplumdan bağımsız hareket edemiyor, kendi öz dinamiklerini yaratamıyor.

bu da bir takım saplantıları beraberinde getiriyor ahalide. bunların en belirgin olanı da, sözlüğün kendi literatürü, kendi genelliği bağlamında sözlüğün kendisiyle ilgili (ne olduğuyla ilgili bir eleştiri değil, sadece kendiyle ilgili bir eleştiri.) efendiler yaratıyor. aha bu efendi o efendinin ta kendisi.

modern yaşamı bir yerde eleştiriyor gibi görünse de aslında onun kölesi olduğumuz, bir tane afedersin amınakoduğumun klavyesi bir de amınakoduğumun ekranıyla ne kadar kral, kralcı olduğumuz çok alakasız bir yerde güzel bir örnek teşkil ediyor bu duruma. uçmayı, uçurulmayı, yazarken ellerinin titrememesini çok önemseyen bireyler şeyoluyor. gittikçe toplumlaşıyor. öz birey statüsünden uzaklaşıyor. kendi fikrini yaratamıyor, temelde bir yaratım var gibi görünse de aslında herkesin bildiği şeyleri tekrar ediyor. ve en büyük sorun da bundan aşırı tatmin oluyor.

kendi gibi olanları varediyor, olmayanları dışlıyor. sen de mal gibi bakakalıyorsun.

efendisi/özü budur.