ben bu yazıyı abime yazdım

iki haftadır yüzüme bile bakmıyorsun hiç bir şey yapmadığım halde. bir saat önce eve geldin fırından en sevdiğim poğaçayı almışsın masanın üzerine bırakmışsın bir poğaça insanı ağlatır mı evet ağlatır şimdi gelip boynuna sarılmamak için zor tutuyorum kendimi. ulan biz niye böyle olduk biz bütün dertlerimizi sevinçlerimizi birlikte yaşamadık mı? her hafta sonu yaptığımız rakı balık sofrasını özledim, evde top oynayıp annemin biblolarını kırdığımız sonra geri yapıştırdığımız abimi özledim, ben hasta olduğumda sabaha kadar uyumayan abimi özledim ve o hiç bir zaman gelmeyecek ve biz hiç bir zaman eskisi gibi olamayacağız.