bugün

ben bu yazıyı sana yazdım

ben bu yazıyı sana yazdım sana yazdığım diğer binlerce yazı gibi, konuşarak dile getiremediklerimi anlatamadıklarımı yazarak anlatmak istedim... ama bunu da okumayacaksın diğerlerini okumayacağın gibi...
sensizliği seninle birlikte yaşıyorum aslında, hem seninleyim hem de o kadar sensizim ki beni yalnız başıma düşüncelerimle beraber bırakıyorsun her seferinde ve bana tekrar gözyaşı döktürüyorsun...
keşke yapmasan böyle, keşke eskisi gibi olsa her şey, keşke beni o kadar çok sevdiğine emin olabilsem...
keşkelerim o kadar çok ki... keşke yaşanan bir çok şey hiç yaşanmasaydı bu ilişkinin saflığını yitirmeseydi, keşke seni o kadar masum o kadar yalansız seviyor olsaydım hala, seni hayatımdaki her şeyden çok seviyorum hala ama gerçekten masum değil bu sevgi, sürekli bir şeyler düşünmek zorundayım sanki...
seni kaç sene boyunca hep herşeye karşı korudum, sana laf söyleyenlere hep karşı çıktım, hep savundum seni, gözüm kapalıydı sonuna kadar inanıyordum söylediklerime, oysa şimdi ne oldu biliyomusun artık seni savunamıyorum, 'olabilir, bilmiyorum, yok ya sanmıyorum' gibi kelimelerle karşı çıktığımı sanıyorum. ama çıkamıyorum galiba olmuyor yapamıyorum çünkü hep onlar haklı çıktı. keşke onları haklı çıkarmasaydın, ben önemli değilim çünkü ben zaten kabullenemiyorum senin hiçbir kötü hareketini.
ama insanlar o kadar acımasız ki... keşke...
keşke...