Bi Frank vardı ne oldu ona?
Manyak
Aykolik
gesi bağlarında don arayan

Kadın olduğu için başlığına entry girilen zararsız bir user.

Erkek, kadının statüsüne bakmayacağından, erkeğin sahip olmadığıdır.

Hipergamiyi tam olarak anlayamayanların doluştuğu başlık.

Özür dilerim birader.
Beni çokça uyardın, olmaz dedin, çanlar çaldın ama ben dinlemedim.
Pişman mıyım, hem evet, hem hayır.
Yeni bir tecrübe oldu ama, karşılığında ödediğim bedel daha ağır oldu.

"Sözlük yazarlarının %99'unun Apache'nin ne olduğunu bilmemesi" başlığıyla kapışacak başlık.

En berbat, allahın unuttuğu, daha birkaç gün evvel bulunduğum yer.

Bir şeylere erken karar verdim, yapmamam gereken fedakarlıklar, istenilen fedakarlıklar, hepsini göze aldım ama sonucu tam bir hiç.
Direkt olarak "senin için kimseyi karşıma almam" denildiği halde, bir de devam etmem bekleniyor. Bir de birilerini karşıma almam istendi, daha en başta oturuldu bunun pazarlığına. Şimdi ben o insanların yüzüne nasıl bakayım? Yüzüme tükürseler haklı olmazlar mı?
Kimi zaman dışarı bile çıkmadım haftalarca, sırf daha çok çalışıp, daha fazla para biriktirmek için. Bir amacımız vardı, o amaca doğru ilerliyordum ben de.
Kimi zaman nargileye çağıranları reddettim, kimi zaman üniversite yemekhanesine gitmedim. Sigara otlanmayı sevmezdim, izmaritleri biriktirip içtiğim de oldu. Ama ne birini anlattım, ne de şunu şunu yaptım dedim. Gerçekten koca bir hiç için yapmışım ne yaptıysam.
insan sarrafıydım, alarmlar da çalıyordu beynimde her an. Ama onları susturdum, "sen ne anlarsın" dedim kendime.
Ama yok, doğru çıktı bizim alarmlar. Hırsız eve girince alarm çalmış da, biz umursamamışız. Şimdi ev, soğuk duvarlardan ibaret.

Var mı bir gelişme? Umarım iyidir.

Ben Götüne, memelerine ve bacaklarına bakarım. Pasta pastaneden de alınabilir.

Açık kapı görünce kapatma isteği olan, simetri hastası bir adamım.

Severek söylenendir.

Muhtemelen feminist manifestonun yazarı, eşitlik adı altında mağduriyet kasmaya çalışan, her an erkeklere laf atıp kadınları melek konumuna sokan yazarları sevmektedir.
O yazarlardan biri olmak, şahsım adına büyük bir leke olacağından istenmemektedir.

Bir grup ortamında speaking'e gittiğini söylemesinin ardından, özelden "döndün mü, gece gece tek dönmek problem olmuyor mu?" diyerek başladım, devamı da geldi, geliyor.

Bir kadına "klavyene teşekkür ederim, seninle aramızdaki iletişimi sağlıyor" demiştim bundan kısa bir süre önce.

Beni etkileyen şey karakterindi, masumluğundu ama olanlardan sonra gün geçtikçe soğuyorum sanırım. Umarım tamamen soğumadan bir şeyleri geri döndürebilirsin.
Ben, her soruna göğüs gerebileceğimi, kimsenin beni aşamayacağını söylerken sen gitmeyi seçtin, olsun, buna da eyvallah.
Bunları bana söyletirken bile sorunların tamamını göremedin. Şimdinin sorunu vardı, birkaç ay sonrasında yaşayacağımız bir problem vardı ama sen, bilmem kaç yıl sonrasının problemini çıkarıp koydun ortaya.
Belki de hak etmiyorsundur, kim bilir.

Bak, geçiyor yine zaman
Yoruyor benden geçerim
Sen uzaklara dalarken göremedin
Bak, yollar topraklı
Gökyüzü kaplandı
Sen uzaklara dalarken bilemedin
*** istersem 10 cümle girerim. Kime ne?

Okan olabilir.

https://www.youtube.com/watch?v=a4Fi0L8CvfE

Yaşı bahane etme durumu çokça karşılaşılan bir durum. Direkt çekip gitmek de mantıksız oluyor. Önce bunun bir önemi olmadığını karşınızdaki kişiye hissettirmeniz gerekiyor. Daha sonrasında baktınız olmuyor, uzaklaşırsınız. Aramızda yedi yaş bulunan bir kadınla olan diyaloğumu örnek vereyim:
K: Yaşın biraz küçükmüş ya.
B: Sana yürüyemememden mi korkuyorsun, merak etme ben emeklerim sen yavaş yavaş yürürsün ortada buluşuruz.
K: Ahahaha.
Ve konu kilit, konuşulmaya devam edilir.