üniversitedeki ilk gün

genelde ders yapılmayan tanışmayla geçen hocaların laga luga yaptığı gündür.

üniversitedeki ilk günümde kimin hoca olduğunu anlayamamamdan mütevellit hoca içeri girdiğinde ayağa kalkmadım.

benim adıma üstünden tam olarak 8 sene geçmiş gündür. bakınca şaka gibi geliyor amk daha dün başladık ama aradan 8 sene geçmiş. neyse en azından biz dibine kadar yaşadık bu dönemi günümüz gençleri korona yüzünden pc başında üniversite bitirmek zorunda açık ve net.

5 sene önce bu zamanlardı muhtemelen, ilk günü hatırlamıyorum demek ki o kadar önemli değilmiş.

hocaları gerçekten öğrenci olduğuma inandırmaya çalışmıştım.

bir de o ilk gün yanıma oturan kız ile mezuniyet töreninde de yan yanaydık ve bu ikimiz için de şahane bir detaydı.

13 sene önce bu zamanlardi

Az çok hatırlıyorum
Yurda girdim kimseyi tanımıyorum
Sadece bir iki kişi var aynı bölümde olduğumuz
Sonra ilk gün..

Hemen sınıf listesine bakmıştım kaç kız var diye (tabi hayal kırıklığı)
40 kişilik sınıfta 8 tane kız var biri nişanlı biri evli çocuklu.

Kaldı 6 kız..

Biri mature sayılır kaldı 5
Diğerleride zaten ne emmeye ne gömmeye yarardi

Yanı nasıl 3 sap okula basladiysak 3/4 sap bölümden mezun olduk...

koyun gibi dolanıyorsunuz,

sonra havaya giriyorsunuz yürümeniz bile değişiyor,

bitimine doğru sönmüş bir balon olarak yuvanıza dönüyorsunuz.

Şehir dışı ise zordur.

öncelikle okul kapısının önünde sigara yakıyorsunuz, ben nereye geldim böyle diye düşünürken, hemen birisi sizden çakmak rica ediyor siz veriyosunuz ve tebrikler ilk arkadaşınızı buldunuz. benim ilk günümün ilk saatleri böyle geçmişti.

2 sene oluyor sanırım, ameliyatlı gitmiştim.

oturma simidiyle gezip paytak paytak yürürken herkesin güleceğini düşünmüştüm.

ama millet saygı duymuştu bir şaşırmıştım.

öyle işte.

tarafımdan 21 sene evvel yaşanmış gündür...ne heyecanlıydım ya...öğrenci işlerindeki asık sıratlı kadını, vakıf bankası veznesinde harç yatırırken "okuyacan da çok bi sik olacak sanki amk malı" ifadesiyle yüzüme bakan bankacı ablayı (evet o zamanlar üni paralı bir eğitimdi, şimdiki gibi beleş değildi), merkez kantinde karton bardakla çay verdiği için "cam bardak yok mu?" dediğimde yüzüme mal mal bakan kantinci abiyi...hala dün gibi hatırlıyorum...
21 koca sene...nasıl göz açıp kapayana kadar geçti be...

sonraki yıllarda kayıt günleri çömez avına çıkardık...verimli zamanlar...

edit: 23.59.50'de entry girmişim...silip tekrar girmezsem olmazdı...

Üniversite hayatımda bana gerçekten değer verdiğini hissettiğim tek dostumla tanıştığım gün.

Üst siniflarin derse girmesini garipsemistim.megerse avini aramaya gelmişler.

Sonradan caktim köfteyi of ne salakmişim.*