yıllardır ağlayamamak

yıllardır içine atıp duran açılamayan bünyenin düştüğü durumdur.
ağlamak ister ağlarsam rahatlar mıyım diye düşünür.
ama kendini zayıf hissedecek, bir daha tutamayacak, durduramayacak diye cesaret edemez de bastırır göz yaşlarını.

(bkz: antidepresan)

yıllar yıllar önce çernişevsk'nin nasıl yapmalı kitabını okuduğumda beni etkileyen bir rahmetov karakteri vardı. aslında insani olarak normal sayılabilecek çoğu davranış ona göre acizlikti, tıpkı ağlamak gibi. hele hele insanların içinde ağlamak...
o zamanlar insanı güçsüzleştiren bir eylem olarak düşünürdüm, aradan 5 yıl geçti artık öyle düşünmesem de ağlayamıyorum zira göz pınarlarım kurumuş.
ancak dışa atmanın tek yolu değilmiş ağlamak, tecrübeyle sabittir.

Ya kendini zorlamıştır,ya hayatı mükemmel gidiyor.
Ya da, hissizligin en uçlarındadir.

ağlayamamak ciddi bir sorundur. genelde depresyona girmiş kişiler ağlayamamaktan şikayet ederler. ağlamak bir rahatlama aracıdır eğer bu konuda zorlanıyorsanız kendinizle başbaşa kaldığınız zaman başkalarına anlatamayacağınız bir derdiniz varsa geçin aynanın karşısına kendinizle konuşun. bu delilik diye düşünmeyin gerçekten iyi geliyor yüksek sesle ağlayın kendi gözlerinizin içine bakın yüzleşin sizi üzen acı veren herşeyle.. ağlamaktan çekinmeyin ağlayınca kendimizi aciz bir varlık gibi görürüz bazılarmız ama asıl acizlik bizi acıtan şeylerle yüzleşememek ağlamayı acizlik zannetmektir. ağladıkca içinizin döküldüğünü hissedeceksiniz ve kesinlikle rahatlıycaksınız.erkek veya kadın hiç farketmez erkeklerde ağlar onlarında duyguları var o yüzden bu söylediklerim herkes için geçerli..