bugün

Bilgisayar mühendisliğiydi, bilgisayarda oyun falan oynuyorlar durmadan sanıyordum herhalde.
çocukken pilot olmaya çok özenirdim hayalim uçmakken hayat beni yerin dibine soktu.
pilot olmak isterdim fakat hayatın gerçeklerini ve zorluklarını ve pilot olmak için gereken parayı gördükten vazgeçtiğim hayalimdir keşke pilot olmak daha kolay olsaydı.
Polis olmayı çok isterdim klasik ama sonra soğudum baktım ki bu ülkede kimse tek başına hiçbir şey yapamıyor.
Yaş 6, otopsi cerrahı olmak istiyordum. Yaş 23, yerel yönetimler okuyan masum bir öğrenciyim. Belediye memuru oluyorum.
veteriner olmak istiyordum. hayvan sevgisi çocukluktan gelme ama olamadım.
pedagog olmak istiyordum 15-16 yaşlarında...dul kadınların sorunlu çocuklarını kullanarak annelerine yürüyecektim olmadı...
Sivil polislik. Gizli bir polis olmak isterdim.
inşaat mühendisliği idi.
Büyükler hep sorardı büyüyünce ne olacaksın diye."doktor" derdim. Herkes aferim oğluma derken tiz bir ses bölerdi övgüleri."sen anca soktor olursun" derdi babaannem. Haklıymış.ileri görüşlüymüş rahmetli.
Dalgıç.
astronot olmak isterdim hep lakin türkiye'de astronot olmadığını öğrendiğim gün kaderin beni yorduğu gündü. O gün bugündür hep yorar piç.
futbolcu.
(bkz: astronot)
Radyoculuk. Lisede de olmak istiyorum. Ama işte hayat her istediğimizi olmamıza izin vermiyor.
dansöz.
(bkz: kilo alınca hayaller çöp)
10 yaşında astronot

12 yaşında futbolcu

14 yaşında doktor

16 yaşında mühendis

18 yaşında esnaf

23 yaşında işsiz :D
pilot
uçaklara zaten hep ilgim vardı
ilgim zamanla daha da arttı
halen pilot
yaşasın uçaklar.
Bir arkadaşım zabıta olmak isterdi hiç unutmam.
Meslek zannettiğimden dolayı filozof olmayı isterdim, felsefe hayatın her alanında varmış Zamanla gördük sonra orası ayrı.
çoğu çocuğun olduğu gibi astronot (bok olursunuz).
vatman olmak isterdim. trene bindiğimizde annemi zorla en öne otuttururdum vatmanı izlemek için. sonrasında hayranlıkla izlerdim inene kadar. güzel günlerdi.
kravat takılan meslekler ne olduğunun bi' önemi yok. kuracağım hayalin içine edeyim.
Oyunculuk ve şarkıcılıktı. aynaların karşısında küçük hikayeler oluşturur oynardım ağlardim gülerdim şasırırdım üzülürdüm (bir gören olsa kim bilir ne derdi?) ayni sekilde ayna karsisinda elde tarak koltuk tepesinde elde kumanda az sarkılar söylenmemiştir.

Neden koltuk tepesi? Sahne yapıyorum yüksekteyim çocuk aklımca. Çocuk olmak bambaşka bir şey.

Not: ama bu hayal olarak kalmayacak ikisinden birinin olması için mutlaka uğrasacağım. Şimdi mi neyim bir psikolog.

(bkz: hayat ne garip)
Babamın yaptığı meslekten olmak isterdim hep. Tüm sülale zeytin tüccarı biz napalım, sülalenin tüm çocukları zeytinci olmak isterdi bizim.