yazarların dedelerinin mezar taşlarında yazanlar

hüval baki yazıyordur herhalde , okuyamadım kahretsin.

Zevce-i müvesvîsinün verdiği derd-i kübrâ ile bimâr oldı.
Geldü vadesi kim turâb oldı.

" halil oğlu mehemmed, ruhuna el fatiha " ve doğum ve ölüm tarihleri yazıyor.

Ya ne yazacak amk başka dedem anılarını mı anlatacaktı ?

hastayım dedim dedim inanmadınız bak noldu şimdi.

(bkz: bunu yazan tosun okuyana kosun)

devrimci müderris xxxxxx. doğum-ölüm. ruhuna fatiha.

arapça alfabeden okumadım, sağolsunlar orjinalin karşısına türkçe çevirisini de yaptırmışlar.

orospu kardeşim olacak emine mezarıma gelmesin.

Sevgili babamız ali çağlayan, ruhuna el fatiha.

babamın babası dedem yaşıyor. Annemin babası dedem öldü. Dayımla birlikte anne tarafından sadece onlara sempati duyuyordum.
Adı soyadı ve ruhuna Fatiha yazıyor.

okuyamıyorlarmış ki, osmanlıcaymış...

"Uşaklı Mehmet oğlu Ali" felan yazıyordur.

Hacı sıddık bey, emekli gümrük muhafaza müdürü.

Maxwell denklemi yazıyordu benimkinde ama alfabemiz değiştiği için okuyahajajaha.

Bildiğimiz anlamda mezar taşı 1960lardan sonra mutatlaştı, öncesinde çok nadirdi, genellikle yassı bir taş veya şekil verilmiş bir kütük olurdu.

Köy kökenli olanlar bilirler zaten bu anlattıklarımı.

Osmanlı mezar taşlarının %90ı osmanlı elitlerine aittir ve bu halkın %1 falandir. Osmanlıca denen uyduruk dilde bir şeyler yazdığı için latinize edilse de sıradan oğuzlarin anlamasi kolay değildir.