we are not your kind

9 ağustos'ta dinleyiciye çıkacak olan yeni slipknot albümü. Bugün albümden hem yeni bir single paylaştılar hem de yeni maskeleri tanıttılar.; https://youtu.be/VpATBBRajP8

Açıkçası corey taylor'ın all hope is gone'da ki maskesine benzer sade bir maskeye dönüş yapması çok güzel olmuş. Gray chapter'da ki çok zorlamaydı açıkçası.

ama bunların dışında beni tek üzen şey klipte chris fehn'in gözükmemesi ve yerine yeni bir perküsyonist almaları olmuş eğer yanlış görmediysem tabi. Peki sorarım size eyy slipknot, seyirciye uzun burun mastürbasyonunu yapacak birisi var mı aranızda? Ben söyleyeyim yok! Bilginize!

Off her neyse, kendimizi boş yere üzmeye gerek yok. Zaten bir kaç saate rammstein'in yeni albümü de çıkmış olur. Bu yaz metal müziğe bol bol doyacağız demem o ki yani.

2019 model yeni slipknot albümü. albümü dinlemeden önce yorumları okudum ve birçok "çöp", "facia" gibi yorum gördüm ve düşük beklenti ile dinledim. albüm gerçekten güzel. benim için tek eksiği gitar sololarının neredeyse hiç olmaması.

gray chapter albümünde bile solo vardı ulan. killpop, goodbye, nomadic gibi güzel sololara sahip şarkılar vardı. bu albümde onu bulamadım. ama hakkını vermek lazım gayet güzel albüm. bayağı bayağı slipknot sound'u veriyor.

a liar's funeral, solway firth, unsainted, not long for this world, nero forte, orphan, critical darling ve red flag gibi güzel şarkılar var. özellikle solway firth ve nero forte oldukça başarılı şarkılar. şarkıların uzunluğu da 5-6 dakika arasında geziyor.

spiders şarkısını pek sevemedim. birth of the cruel, my pain ve albümde yer almamasına rağmen all out life gibi şarkıları da sevmedim.

slipknot 2008 yılında all hope is gone albümü ile çıtayı o kadar yukarıya taşımıştı ki haliyle o albümden sonra gelen her albüm beğenilmemeye meyilliydi.

değinmek istediğim bir diğer konu ise yeni davulcuyu da pek sevemedim. joey jordison özleniyorsun adamım.

8,5/10.

Belki de 3 yıldır ilk defa bir entry giriyorum. Bu aşırı beğenmezlik ve kötü yorumlar sinirimi bozdu diyebilirim. Büyük grupların çoğu yeni albümleri yerden yere vuruluyor. Bir Slipknot hastası olarak ben albümü beğendim. Orphan şarkısının sözleri ve soundu beni çok mutlu etti. Albümden önce single olarak paylaşılan Unsainted ve Solway Firth şarkıları Slipknot ruhunu yansıtan ve old albümlerini sevenlere harika duygular yaşatan şarkılar. Bir kaç şeyde eleştirilere katılıyorum. Sololar çok az. Ve en önemlisi Joey Jordison'un eksikliği hissediliyor. Yeni bateristi bende beğenmedim. Yenilikçi bir albüm olduğu için bu yorumları görmezden gelmeye çalışıyorum. Yıllardır beklediğim albüm geldi ve ben bu albümden çok mutluyum. Inanıyorum ki dinlene dinlene şarkılara karşı sert eleştiriler azalıcaktır.

işin doğrusu Slipknot benim için ortalama süreli bir ilişki gibi, lisede dinleyip sonrasında karşılıklı mutlu ayrılmıştık. Gray Chapter çıkınca bi görüp yok abi almayayım kıvamında reddetmiştim ki iyiki de etmişim gerçekten bu kadar beğenilmeyen albüm sayısı azdır. We are not your kind ı da bir iki hafta önce "oha böyle bir şey çıkmış bakayım neymiş" diyerek açtım ve fena değil, gerçekten. Muhtemelen nostaljik geliyor, onun etkisi ama, özellikle agresif vokalli her şarkı oldukça keyif veriyor. Düşük tempolu parçaları da Corey abicim keşke toplayıp Stone Sour'a götürseydin, gerçekten gerek yok burda. Bir süredir dinliyorum, bir süre daha dinleyip kenara kaldırırım muhtemelen ama o kısa süreyi gerçekten keyifli hale getirdi bu albüm. Müziklerini taşıdıkları yer de oldukça hoş, ne eski dinleyiciyi üzerler, ne benim gibilere antipatik gelirler. Sıfır km dinleyici kazanması da bu albüm ile zor değil ama Slipknot için bu oldukça zor olsa gerek. Bugünün dünyası için fazla değişik Slipknot.