bugün

yazdım ve boş çıktı. hüzünlendim birden. ilkokulda okutulan ünite dergisiydi, sırasıyla pembe, yeşil mavi kapaklıydı.

herşey güzeldi de, örtmenimiz neden ünite boyunca dergiyi baştan sona aynen yazdırıyordu anlamazdım. yazamayınca kızardı, çok dayak yedim bu üner ünite dergisi yüzünden. parmaklarımı kıvırır cetvelle vururdu cani karı. şimdi de yazım çirkin zaten, oh olsun ona, öğretemedi ya bana...
yazdım ve dolu çıktı, hüzünlendim bir an. Oysa uzun süredir bu başlığı açmak istiyordum olmamıştı bir türlü. ama olsun. yine de neşe ile karışık bir hüzün, bencil bir hüzün belki. Yeni sayıları geldikçe hemen çevirirdik sayfalarını. Anlamadığım niye bir kitap yerine dergiden konu işliyorduk? Bir de son sayfalarına doğru o ayki önemli günler ve haftalar bölümü vardı ki yerli malı haftası, turist haftası gibi şahane günleri sayesinde öğrenmiştik. Sana çok şey borçluyuz 80lerin başında doğanlar olarak. Ayrıca isimdeki uyum da dikkatimden kaçtı.