sözlük yazarlarının itirafları

gecem gündüzüme karıştı.
geceyi gündüz yaptım yani.
1,5 yılı aşkın süredir geceleri uyumuyorum.
sabahları erken kalkmak zorunda olsam daha, gün içinde her fırsatta uyuyup bunu telafi ediyorum.
ama gece oldu mu uyuyamıyorum.
geceyi yaşamak istiyorum, gündüzleri fazla ses, fazla insan.
fazla değilde, fazladan diyelim.
öyle ışte.

çaresizlik saçma.

çok kötü bir ruh halindeyim. son iki üç gündür bir boşlukta hissediyorum kendimi. mutsuzum.

Uykum geldi ben yatıyorum.

o iyi insanlar o güzel atlara binip gittiler...

3 gündür gizli numaradan biri arıyor beni.

Öncekilere bir türlü yetişemedim ama sonuncuyu açabildim. Gariptir ki "alo" dedim ses vermedi ve kapattı. Aklımda bir isim var. Tahmin edebiliyorum kim olduğunu. Inşallah odur diye de dua ediyorum.

Hem ayın tam 24ünde aramaya başlaması da biraz manidar. Hemen ümitlenmeyelim de.

hasta oldum o kadar bir çorba yapan bile çıkmadı bana amk.

Insanın hayatında geçirebileceği en kötü zaman, etrafındaki herkese şüpheyle baktığı zamandır, bi tık üstü de delirmek zaten.

Eğer gecenin bir yarısı ruhum daralıyorsa , aklımdan geçenler beynimi delip kalbimi acıtıyorsa , nefesim kesilip boğulacak gibi oluyorsam bunun sorumlusu tek bir kişidir.
Zamanında her şeyinizi feda ettiğiniz , gözünüzü kör eden birileri varsa bilin ki bir süre sonra çok can yakacak.
Ben asla helal etmem hakkımı verdiğim emekleri , ayırdığım zamanı , feragat ettiklerimi...
Seni ben affetmem allah affetsin.

adaletin seveyim,ulan başka zaman hatun olur ev olmaz.
şimdi boşta 2 tane evim var hatun yok amk!
adaletini seveyim dünya.

Burada yazılmış her özlem ve pişmanlık dolu şeyi okuduğumda içimde belki o yazmıştır umudu oluyor. Boş bir umut hatta imkansız bir olay, ama insan en çok beynine hükmedemiyor.

Kız kardeşim anneannem balkonda uyurken üzerini örtmüş ve anneannem az önce uyandı dua ediyor üzerimi kim örttüyse 110 yaşina kadar yaşasın diye bir gülme geldi kendimi zor tuttum.

Neredeyse iki ay sabretmem gerekiyor. Cok zor.
Bana bile zor gelirken o sabredip bekleyecek mi bilemiyorum.

Zannettiklerim oldu, inandıklarım.
Şimdi vazgeçtim bu bedende atıp duran kalbimin sesinden.

çok iyi kalpli bir insanın benimle alakalı umut beslememesini istiyorum. açık bir dille beklentiye girmemesini istediğim halde umut etmesini ve üzülmesini engelleyemiyorum. onu kırmadan nasıl onun kafasında bu konuyu kapatabileceğim hakkında başka bir fikrim yok. tavsiyeniz varsa zopçuklayın.

bir keresinde arkadaşlarıma uyup marketten sakız çalmıştım. vicdan azabı çekince ertesi gün abi bana fazla para üstü vermişsin diye sakızın parasını vermiştim. adamda allah razı olsun demişti. benim vicdan yeraltı tabi.

istediğim şeyi elde ettim ve şu an mutsuzum. Sanırım istemeyi istiyormuşum ben. Tam olarak penis gibiyim.

"Hacım evleniyorsun da, sen onu kendine hayat arkadaşı değil; gelecekteki çocuklarının eşlerine kaynana olarak alıyorsun. Hayatın boyunca bu kadar seçici olup, bir o kadar da soğukkanlı hareket eden sen, şimdi neden böyle bi mallık yapıyorsun inan bilmiyorum. Heyecanını kırmamak için sana bunları söyleyemedim, lakin ben biliyordum demek için buraya yazıyorum.".

Her seferinde yerin dibine daha fazla batmayı başarıyorum. Neden çünkü insanlarla iletişim kuramıyorum.

Az önce kustum. Öğk.

artık şu palyaço maskesinden çok sıkıldım. kurtulmak istiyorum. ama çevremdeki insanların hakkımda çok değişti demelerinden de korkuyorum. amına koyayım içim kan ağlıyor yüzümde güller açıyor. birde ses tonu çok güzel be sözlük. böyle hafif kısık. severim valla.

küfürden nefret ediyorum, küfür eden kişiden soğuyorum. ve bugün nalet olası bir porno starının -starmış öyle dendi araştırmaya hiç niyetim yok- kim olduğunu öğrendim. hem de ufacık uşaklardan. ''grupta olduğunu unutmuşum ya ksjfkjsf'' çok mu komikti ? en kötüsü ise canım dediğim kız onları kabullenmiş ve ''erkek işte ne beklersin'' deme cüretinde bulundu. ben utanırken, moralim bozuldu derken gülmesi itici geldi açıkçası. sonra sinirlenince neden susuyorsun oluyor. çıktım zaten gruptan akılları fikirleri bel altında. zaten ergenlik dönemi normal şeyler ama off. çok iğrenç geliyor bana böyle şeylerin paylaşılması. insanın özelinde kalmalı ne var ise. bazen kendimi boğmak istiyorum şu iç sıkıntımdan ötürü. olayda en saçma olan ise ''o adamı tanımıyorum'' dememdi sanırım çünkü dalga konusu oldum o kişiyi bilmediğim için. bu tür şeylere ihtiyaç duymak kendimden iğrenmeme sebep olur. ıyy şu konuyu düşünürken bile sıkılıyorum ya.

hayatımın duraklama dönemlerindeyim sözlük. sanırım 5 gündür evden çıkmıyorum. bu süre zarfında hiç bir şey yaptığım söylenemez, hep oyun oynuyorum arada kedime bakıyorum falan filan. telefonla aradığım arkadaş sayım 2-3ü geçmedi ki birine söz verdiğim bir haberi vermek için, diğerine de geri dönüş yapmak içindi.

bu duruma fazla alıştım herhalde ki, rahatsızlık duymuyorum. sanırım iç dünyamda bir huzur vardı da dış dünyadaki insanlar beni rahatsız ediyormuş gibi düşünmeye başladım. bazen mesleğimde çok para biriktirip, ölene kadar hep böyle mi yaşasam diye aklımdan geçiyor.

umarım olumluya işarettir.

Olur öyle.'Allah büyük'.

Diyip uyuyorum.

Mahallede ilginç şeyler oluyor sözlük. Galiba gecenin bu vakti kavga var.