sözlük yazarlarının itirafları

yerimi biliyorum.

Dışardan bakıyorsun şu kıza tamam mı çok güzel, zengin, sarışın hatta kız hem voleybolcu hemde zeki garip değil mi birçok insan yerinde olmak ister bile bunun ne güzel Bi hayatı vardır hep Mutlu herkes peşinde diye...

Değil sözlük, bu kızın sevgilisi bile olmadı heryerde insanlar yanında seveni çok ama Mutlu değil hala aynaya bakarken bugün ne yapıcam ben diye bakıyo aynaya bazen lanet ediyo kendine geçmişi unutamamış bişeyde yapmamış aslında ama unutamıyor gözü her dakika bir yere dalıyor yıllar geçsede... Elinde değil... Elimde değil sözlük elimde değil.

Fikrimi değiştirmeye çalışan insanlar çok konuşunca doğru ya haklısın diyorum ama haklı görmüyorum.

farkli bir sey yok arkadaslar. intihar bile boş geliyor size dayanin yenecegiz yalnizligi desem de kendime yalan soylemis olurum, tutunun batiyoruz.
Bakiyor gormuyorsun dokunsam donacagim.

On birinci nesil silik yemelidir. Evet.

Bugün de anam ağladı.

Sesli özellik geldiği zaman size hikayeler okuyacağım ve bi kaç ders verebilirim kadınlar hakkında.

Ciddi derecede fasisttim. bu durumdan kurtulmaya calisiyorum fakat fasistlik bana buyuk haz veriyor.

bir daha asla aşık olamam dememek gerekiyormuş .

Dedeme sahte aşk mektubu yazıp parasını yemiştim.

insan sevgisiz yaşayamayan bir canlı. sevgiye muhtaç ve ben bu aralar deli gibi bunun sıkıntısını çekiyorum. düşünüyorum da bugüne kadar beni tek seven kişi annemmiş lan. yazıyla bir kişi. vay amk.

bir insanı cezalandırmak istiyorsanız onu sevgisiz bırakın. harbiden bak. şu an kimsenin beni sevmediğini düşünmek ne kadar aşağılık, değersiz hissettiyor anlatamam. bunu yaşayan bilir sadece.

Çoğu insanın bayıldığı ve sevdiği sevgi kelebeklerinden nefret ediyorum hepsi orospu çocuğu.

Küçük çaydanlık ile çay yaptığımda eve bir sürü misafir damlıyor. Bir kere daha demlemek zorunda kalıyorum. Belki birileri gelir diye büyük çaydanlık kullandığımda ise kimse gelmez ve hmmınaa ziyan ettik onca çayı diyorum. Evren benim mesajları neden tersten algılıyor?Bir sen doğru anla be.

itiraf edecek birşey yoktur.

iki dakika ekşiye girdim. Sinirim bozuldu. Gene buraya kaçtım.

Ben tam evlenecekken biri cikip gelsin 'bu kadin benim uleeğin' desin. basta ben olmak uzere oradaki herkesi kursuna dizsin.


(bkz: yok ki)

hayir evlensem bi gun, yapma gitme diyecek tek biri yok. Opeyim boyle hayati.

sakal ve bıyığımı kestim. kendimi 15 yaşında gibi hissediyorum. muhtemelen 2 hafta dışarı çıkmayacağım.

cevremde yasanan bunca kotulukte nefes alamiyorum artik. yolda yururken yerde dilenen evsizleri gormeye alismis olmak beni deli ediyor. artik oyle alismisiz ki onlari gormuyoruz bile. yanimiza gelip yardim isteyen, gozlerinin icine bakmaya calisan onlarca insani yok yerine koyuyoruz. dogudaki olen insanlari, oranin sucsuz halkini askerlerimizi, patlatilan bombayla hayatini kaybeden gunahsiz kimseleri o kadar gormuyoruz ki. istanbulda daha birkac gun once patlama oldu. hicbir sucu olmayan kac can gitti. ates dustugu yeri yakti bizler de ertesi gun televizyon karsisindaki yerlerimizi aldik. bu kabullenmislik, bu bataklik beni cildirtiyor. ne yapacagimi bilemiyorum. her yeni olum haberiyle yasadigim rahatliga kufur ediyorum. yoldan gecerken ben sogukta hizlica gidecegim yere gitmeye calisirken kucaginda el kadar bebegiyle yardim isteyen anneleri gorunce utaniyorum. insan olup dunyadaki bu zulme ulkemdeki bu aciya dur diyemedigim icin utaniyorum.

başka insanların mutluluğuna, aşklarına tahammül edemiyorum, ben böyleyken..
Nazar değmemek için, öyle bi manzara gördüğüm zaman, hemen kafamı başka yere çeviriyorum.

Bu ne yahu. Profil fotografini kaldirdiktan sonra kimse siklememeye basladi. Sekilciler sizi

poyraz karayel izlerkenden beri bi bira içeyim mi içmeyeyim mi diye düşünürken bu saat oldu. çok kararsızım ben ya. naapsam ki bu halime?

Seviyorum söylemiyorum.
Bir gün çok üzüleceğim bu yüzden.

Çok hata yaptım beni seven insanı üzdüm her işte bir hayır vardır dedim varmış arkadaşlar şu an hayatımın en guzel en sevgi dolu günlerini yaşıyorum.

olmuyor ya olmuyor ne yapsam olmuyor hep mutsuzum hep mutsızım yeter artık .

Bir babaannem var. Kendileri 1926 dogumlu. Ataturku gormus. Babasi o donemlerde chp milletvekili adayiymis ve agir ceza hakimiymis. Cok zenginlermis ve cok elit yasamislar. Balolara giderlermis evlerine kuaforler gelirmis. Babaanemin babasi hayatinda sadece bir kere kalem kirmis ve bu yuzden cok vicdan azabi cekmis. Mubarek bir insandi derler. Öldügünde sadece onun mezarina yagmur yagmis. Neyse konumuz bu degil.

Babaanem amerikan ted kolejinden terk. Ve yine o zamanlar da ziraat bankasin da calisiyormus. Birgun nasil olduysa dedem onu bir gece vakti kuma olarak eve getirmis. 30 yasinda. Geldigin de hamileymis ve cocugu buyuk babaanne dusurmus.

Simdi dusunuyorum sozluk. Kardesinin birisi buyuk elciyle evlenmis. Birisi film yapimcisiyla evlenmis. Erkek kardesi ateşeymiş.

Dedeme mi cok asikmis yoksa 30 yasina kadar birini mi beklemis. Birisi hamile birakmis ortada kalmis da dedeme mi kacmis. Dusunuyorum dusunuyorum isin icinden cikamiyorum. Ozamanlarin 30 yasi evde kalmis demek.

Anlatmiyor. Hala hayatta ve tek aciklamasi deden bana büyü yapti. Tamam cok yakisikliymis cok da capkinmis. Ama babaannem de cahil degilmis ki. Zamanin da ermenilerden kalan evler de felan yasamislar boyle bir hayat.

Simdi de bir garip. Nutella yiyen fanta icen eti cizi ve karamdan baska birsey yemeyen bir insan.

Sevmem kendisini. Cunku annem anlatir. Hep cok kotu bir insanmis. Hala da ole. Kesinlikle yaslilik degil. Kendi cocuguna hirsiz diyen birisi. Yine kendi cocuguna beddua eden bir insan.

Tek istegim konussun ya ölmeden. O kadar darbe görmüs ataturku gormus balolara gitmis. Bir anlatsin da kitap felan yazalim.