bugün

her yanlışa düştüğümüz durumda, suçu başkalarında aradığımızda.
Kendimize guvenmedigimizde.
Yapabileceklerimizin farkinda olmadigimizda.
Erteledigimizde.
doğru sorumlulukları yanlış kişilere verdiğimizde.
adaleti kaybettiğimizde .
sevginin her şeyi değiştirmeye gücü yeter sandığımızda,
koşulsuz güvendiğimizde,
her insanın sevilmeye değer biri olabileceğini düşündüğümüzde,
umut kırıntılarıyla yola çıktığımızda,
o kırıntıların içimizi kanata kanata boğazımızdan
geçtiğini farketmediğimizde,

kaybettik.
kaybetmeye de devam edeceğiz, çünkü biz insanız her şeyden önce.
obüste kaybettim evet evet cebimdeki son 10 lirayı otobüste kaybettim.
Adım attığımız ve adım atmadığımız her yerde.
öfkemize yenik düştüğümüz anlarda.
ne saçmaladınız diye girdim.
Patates kızartmasini lays e tercih ettiğimizde.
Bulduğumuzu zannettiğimiz anda.
Ulan hep cevremdeki diğer erkekler gibi yavsak olmadığımdan kaybettim ben.
canlımıyız diye popumuza şaplak atıldığında kaybetmişim ben.
(bkz: orada)
iyi niyetten.
Gereğinden çok çok fazla değer verip güvendiğimizde.
Bencil olmadiginizda.
Iyi düşünmekte.
Kaybetmiş olduğunu düşündüğün yerde.
sessiz kaldığımız an kaybettik.
şehitlerimizi unuttuğumuzda kaybettik.
Insanlara hakettiginden fazla değer verdigimizde.
çok fazla insan olmaktandır. ama manevi açıdan çok güzel bir kaybediş olduğu kesindir.
sene 1938 idi efenim. sonrası bombok zaten bildiğin gibi.
nerede kaybettiğimizi kendimize sorduğumuzda.