konuşmak mı yazmak mı

hangisiyle kendini daha iyi ifade ettiğini kalben ve zihnen düşünüyorsan o'dur bence. hem böyle düşünürsen karşındakinin seni anlamaması ihtimali daha azalır. yine de konuşmak daha net ifadedir. çoğu konuda olduğu gibi burada da tırnak içinde çok olan durum zarardır. çok konuşan pek sevilmez zaten de, çok yazmakta da anlaşılamayan durumlar olabilir. konuşmak ve yazmak düşüncelerine, özgürlüğüne, sağlığına, aklına, fikrine, tutumuma sahip olduğumuzu idrak ettiğimizde ikisinin de ne denli önemli olduğunu anlıyoruz bir şekilde.

Özlemek sadece.

Artık söz bitti.

Konuşurken yazmak ya da yazarken konuşmak.

yazmayi severim. ama bazi anlar var ki konusmayi delirmiscesine isterim. bazen de ikisine bikkinliktan lanetler yagdirdigim olur.

Sadece bu ikisi varsa eğer yazmak derim.
Ama bir yerden sonra bu ifade yolları da yeterli gelmiyor gibi hissettim Enstruman çalmayı öğrendim. Artık onun da yetmediğini düşünüyorum.
Yetmiyor kendimi ifade etmeye ne kelimelerim ne sözlerim ne de müziğim, yetmiyor.

telekinezi en iyisi.

uyumak.

Çok dışa dönük bir insan değilseniz, yazmaktır elbet.
Konuşurken insan hata olarak görülecek bir şey yapmaktan çekinir, yazarken yazdığınızı başkaları görecek olsun ya da olmasın, kendinizle başbaşa ve rahatsınızdır. Karışanınız yoktur.

ikisini de severim. Beraber büyüdük.

Aslında ikisi de aynı şey. Sadece konuşurken daha hızlı ve dikkatli, usturuplu olmak lazımdır.

Yazmak. Gelen aramaları da meşgule atıp mesaj atmışlığım var.

Yazmakta hayır olmasa adamlar koskoca kitabeleri yazmazdı bence.

önce yazar sonra konuşur finalde de sevişirsin, miss.

Yazmak zor geliyor konuşmak ağır. En iyisi ışıkları kapatıp karanlıkta öylece oturmak.

konuşmak.

çenem düşük olduğu için saatlerce sohbet etmeyi severim.

hiçbiri, uzaklık iyi.

kesinlikle konuşmak...ses tonu, vurgular ve anlık tepkilerin direk alınması...

Susmak ve dinlemek.

Duyguyu vermek için yazmak, düşünceni daha rahat açıklayabilmek için konuşmak bence. Mesela okuduğun romanda karakter çok vurucu bir laf söylüyor. Şimdi bunu izlemiş olsaydık film gibi belki gene tonlama veya başka faktörlerle gene etkili olacaktı ama o yazıyı okuyunca insana daha çok geçiyor bence. O laf konuşma esnasında araya kaynayabilirdi.

Derdini , düşünceni anlatmakta da konuşmak daha iyi. Çünkü öyle uzun oluyor ki bazen anlatman gereken şey, hem kafanda o cümleleri kurup belli bir düzene oturtup aynı zamanda o derdini anlatman iki iş oluyor. Ama konuşurken zaten beyin otomatik olarak düzenlediği için cümleleri onu düşünmeden direkt konuya yoğunlaşabiliyorsun.

Konuşmak en güzeli şöyle sevdiğinin sesini duymak.

konuşmak hocam. yazmak da olur da duruma göre, ben konuşmaktan yanayım.

bir saatte onlarca konuyu konuşmak varken, yazmakla uğraşmak daha zor tabi.

yazmak, kendi kendine konuşmak, kendin ile bir muhasebe hâlinde bulunmaktır; çünkü orada kendimizin fikirlerini bir başkasının fikirleri gibi adeta tekraren görür, üzerinde fikredip bir nevi kendi fikirlerimizle karşı karşıya gelerek sanki bir başkası tarafından ayrıca bize ifade edilmiş gibi canlı bir konuşma hâline geçeriz; zaten konuşmaktan maksat “kendini, anlamı, bir fikri, görüşü” ifade etmek olduğuna göre, yazmak, konuşmanın pek canlı bir safhası sayılabilir ve birbirlerinden kesin bir çizgi ile ayrılamazlarmış gibi gözükmektedir...

fakat, bir başkası ile konuşmakta ise şöyle bir hâl vardır; muhatabımızın bize aksettirdiği herhangi bir kelime, mimik yahut tamamen onun ruh hâlinden yansıyan birşeyin bizde anlık bazı içe doğuşları ortaya çıkartması; yazarken bunu tamamen çevre şartlarından olabildiğince bağımsız bir biçimde tedâiler yolu ile yapıyor olsak da, birisi ile konuşurken bu her zaman çoğunlukla muhatabımıza bağlı olarak gelişir; yani muhatabımızın idrak seviyesi ile beraber bir konuşma gerçekleşmektedir ki bu durum ya belli bir sınır üstüne çıkmak yahut inmemiz gerektiğini bize ihtar eder...
yazarken, yani kendimizleyken bu sınırın çerçevesi tamamen bizim idrak sınırımız, seviyemiz ile alakalıdır.

netice olarak, yazmak; ehlini bulursak illâ konuşmak.

hepsi yasak ula. burasi turkiye.

Kessinlikle konuşmak.
Kendinle de, başkasıyla da.

Eskiden yazardım bi derdim olunca, bi zaman sonra geri okurdum. Ama öğrendim ki tüm beyin fırtınalarım konuşurken gerçekleşiyor.

içinden çıkamadığım bi durum olduğunda sokaktaki kediyle köpekle falan konuşurum, kendi köpeğimle konuşurum. Aynanın karşısına geçer bir düşünceyi seslendirirkenki mimiğime bakarak onun bilinçaltımdaki yerini anlamaya çalışırım.

Kesinlikle konuşmak.

Etkilemenin meyvesini yemek. Egomun tatmin olması.

Halkı heyecanlandırmak istiyorsan, onlara taşkınlık yaptıracaksan veya kitlen gençlerden oluşuyorsa konuşmak daha büyük etki eder.

Ama amacın bilgilendirmek, uzun uzadıya bir yanlışı anlatmak veya bir davayı anlatmak ise yazmayı tercih etmelisin. Okumanın sabır isteyen bir iş olduğunu unutmamak gerekir. Hedef kitlene uygun yazmayı başarmazsan sonu hüsran olur.

Fakat gel gör ki bu zamanda ne laf dinliyorlar ne kitap okuyorlar.

Konuşmak çünkü yazmaya üşeniyorum misal az önce doldurduğum bi formda en az 200 kelime sınırı vardı ben de bi şarkının sözlerini kopyalayıp yapıştırdım yine olmadı "bu size son iyiliğim olsun" diyip şarkının linkini de bıraktım en son güzel bi mısrayla bitirdim formu. Üşengeclik zor.