bugün

Hayatın bir gerçeğidir. Deli gibi de sevsen, ölsen bitsen de onun için bir gün unutursun. Hata öyle bir zaman olur ki hatırlamazsın bile. Herkesten vazgeçilir. *
Hiç kimse vazgeçilmez değildir. Yeter ki yürekten istesin insan. Birinden vazgeçemediği , unutamadığı için saatlerce ağlayan insan aslında unutmak istemiyordur. Daha fazla acı çekmek hoşuna gidiyordur. Aşkın bir diğer yüzüdür bu da. Vazgeçilmez sanıp hiç ummadığı anda unutmasıdır. insanın tabi ki de hafızasında anıları kalır. Hiç olmayacak bir anda belki çok abest birşeyden bile birden o eski zamana gidebilir. Bir özlem duyar ama sadece bu kadardır. Gerçek olan herkes vazgeçilebilirdir. Ancak kimse hiç yaşanmamış gibi silinemez. Mutlaka hiç olmayacak bi yerde zaman da deli gibi özlenir vazgeçilen.
doğru tespittir zira vazgeçilmez aşamasına gelinmişse takıntı durumunu almıştırki o kısım daha beterdir.
Yanlış bir genelleme. Vazgeçilmez insanlar vazgeçilmez kalplerde bulunur.
memur zihniyetli yaratıkların anlayamadığı mevzuu.
''ben buraya ömrümü verdim'' diyen eziklerin anlayamadığı durum. sen orada ömrünü kazandın zavallı şimdi bırak o koltuğu ve hakkını verecek biri gelsin denilmelidir bu zavallılara.
Seninle gelen , başkasıylada gider.Seni seçen ,başkasınıda seçer.
kankanı teselli ederken en sık kullanılan yalandır. bu yalanı söylerken hala ilk aşkının silüeti gözünün önüne gelir.
(bkz: )başka kızmı yok abi
(bkz: )o gaybeder abi boşver.
kişilere aşk ve tutku ile bağlanmak anlamında düşünülecekse can yücel'in facebook'da bir aralar bolca dinlenen şiirini anımsatan iddialı ve gerçek hayatta pratik edilmesi zor bir cümledir. pratik edildiği takdirde ise ruhsal hastalıklarımıza şifa gibidir bu söz.
"o sen bile olsan!" diyerek devamı getirilebilir.
aslında "sen de vazgeçilmez değilsin" , "bulunmaz bursa kumaşı değilsin " anlamında bir sözdür .
kendimden biliyorum. kimse vazgeçilmez değildir olamaz da.
kimse erişilmez, unutulmaz ve vazgeçilmez değildirin kısacası...
fark etmek zaman alır.
herkesin bilmesi gereken bi gerçektir. "ne yaparsam yapayım benden geçmez, benim o, beni seviyor, ölüyor benim için, bensiz bi hiç" diyenlere kapak bir söz.
bu cümleyi söyleyenin, söylediği kişiden daha sonra fark ettiği durumdur genelde.
hani taa en başında çok kolaydır ya vazgeçmek zaten, ilerledikçe bağlandıkça bir bakmışsın kendinden değerli olmuş işte o zaman dersin sensiz olmaz. gün gelir hani mutlu son bekleyen biz mallardan bahsediyorum biter mutsuz sonla, uykusuz vakitler başlar, uzun uzun günler geçer, yok olmuyor tekrar başa saralım diye diye vazgeçersin ya, sonra bir bakmışsın yok olmuş hayatında, akmış gitmiş her hücrenden, daha da sonra beyninden, daha da sonra kalbinden. sadece hatırlarsın geçtiğin yerlerden geçtikçe..her neyse işte vazgeçebilirsin netice de.. yaptım oldu!
vazgeçmek zorunda kaldıktan sonra anlaşılan durumdur. öncesinde bunu söylemeye afedersin döt lazımdır.
12 haziran'dan sonra tarih olacak bir tez!
Çoğunlukla uzun bi süre vazgeçememekle cebelleşip sonrasında kurulur bu cümle. Vazgeçilebilir, hatta yok sayılabilir bi süre sonra ama artık o noktada "vazgeçmek " karar değiştirmekten çok öteye geçip eksilmek olmuştur.
yok oyle bir sey tamam mi? birini hayatindan cikarabilirsin ama unutmak... bu imkansizdir.
anneler vazgeçilmezdir. *
unutkanlık denen şeyin olması işte böyle zamanlarda işimize çok yarıyor.
yanlıştır. (bkz: manuel fernandes)
vazgeçilmez olmasıyla beraber unutulmayacak insanlar da yok değildir.
http://www.youtube.com/watch?v=5cuSXCIEXCA