bugün

normal bir insandır. bu durumu bir problem olarak görmemelidir. bir psikoloji öğretmeni bunun herkeste mutlaka olduğunu söylemiştir.
ohhh rahatladım...
Takıntı sahibi insandır.
yolda yürürken canı sıkılan insandır.
(bkz: mesela ben)
merdiven basamaklarını saymak, kaldırım çizgilerine basmamak takıntılarım olarak görüyordum. her insanda olabilirmiş rahatladım.*
Simetri hastalığı.
bunun bir kökeni var, işsizim araştırdım. kökeni de şu: eskiden tabi hapishane gibi şeyler pek yaygın olmadığı için suçluyu bir çizgi çizer ve o çizginin dışına çıkmaması için uyarırlar. suçlu da o çizgiye bile basmaz, basarsa öldürürler çünkü. eskiden kalma bu anlayışın insanlara çizgiye basmama yönünde bir getirisi olmuştur. kökleri tamamen buna dayalıdır. böylece bir karanlık konuyu da aydınlığa kavuşturmuş olduk evet.
(bkz: simetri hastalığı) tam olarak hastalık denemez.hala yaptığım şeydir.alışkanlık meselesi.
Obsesif kompulsif bozukluk teşhisi koyulan insandır.
Çocukken böyle yürüdüğümü hatırladım.
Aileden genetik olarak yoğun obsesif bir damar var zaten.
Yine bir gün böyle yere baka baka ilerlerken adamın birine çarpmıştım, tabi ikimizde kıçımızın üstüne oturduk şrank diye.
Hadı ben kaldırım taşlarının çizgilerine odaklanmışım, sen niye önüne bakmıyorsun be adam? Diyemedim...
Çünkü adam erken davranıp beni kalayladı

O günden sonra ..kerim kaldırım taşınızı diyip yoluma bakıyorum.
Yürürken sadece yapmış olmak yapılan eylem.
(bkz: galip derviş)
Çocukken basarsam o günümün kötü geçeceğini dair kendi kendime ürettiğim batıl bir inançla gerçekleştirdiğim eylem.
Benim o basarsam iki adım geri gidip tekrar geçecek kadar takıntılıyım.
(bkz: asla yanlız yürümeyeceksin)
eskiden ben de yapardim simdi arabam var. kaldirimlar sikimde degil. yol cizgilerine tekerleri degdirmeden gitmek en buyuk hobim.