istanbul

türkiye'nin tartışmasız en güzel şehri. inanın sadece florya'da otururken bile havaalanına inip kalkan uçaklara bakmak denizi koklamak geçen büyük gemileri izlemek geniş caddelerde yürümek bile yetiyor insana.
özetle; yarim istanbul gel öpeyim gerdanından...

bombok bir şehir. aksini savunanlar ise tam anlamıyla 'koyundur'.

sevdiğim kadın içinde olduğu için bir başka güzel gelen şehir.

görsel

soluk almadan yağan yağmuruyla kimisi pencereden bakar uzaklara gider, kimisi su basan evinin derdine düşer, kimisi de beş liraya şemsiye satar.

yollarındayım. gene sana geliyorum.

üniversitenin kesinlikle burada okunması gereken şehirdir.size kattıklarını kimseye anlatamazsınız,ama bilirsiniz ki seviye üstüne seviye atlamaktasınızdır her gün.evet istanbullu öğrenciler,beni anlıyorsunuz.kıpss.

ruhumu eritipte bir kalıpta dondurmuşlar,
onu istanbul diye toprağa kondurmuşlar.
demiş büyük şair nacip fazıl.

aşık olduğum, sabahlarına uyanmak, sahilde güneşin doğuşunu izlemek, gecelerinde efkarlanmak, sokaklarında kendimi kaybetmek istediğim o muhteşem şehirdir istanbul..

bir özmir değildir elbette.

ebesi sikilen şehir

betonlaşmayı medeniyet sananların elinde ziyan olmaktadır..

doğalgaza yapılan son zamlarla birlikte doksanların kirli ve is kokulu günlerine an itibariyle geri dönen şehir. * *

gelmesi zor, gitmesi daha da zor şehir.

ruhu olan bir şehirdir. hangi dostun ruhunda yaşayabilir insan? ıstanbuldur bu. en iyi dosttur. öyle derin ve çoktur ki, ne isterseniz verir size. öyle güzel dosttur ki, hiçbir şeyden kısıtlamaz, yaşatarak öğretir size. her nasihatını işleyerek aktarır. ve bir gün, şanslıysanız eğer, kendi sırlarınızı çözmüş, gereken anı bekleyecek sabra, karşılaştıklarınızdan hayal kırıklığına uğramayacak cesarete sahip olarak, yeni güne gözlerinizi açarsınız. istanbulda...
paulo coelho...

başka hiçbir şehirle mukayese edilemeyecek, özel bir şehirdir. neresi sevilir tam olarak bilinmez, ama farklı bir büyüsü olduğu aşikardır.

Ruhu sıkılan her insanın gitmesi gereken bir şehir yaşamak mı istiyorsun uğranmalı. Gördüğün bir insanı bir daha hiç görmeme ihtimalinin çok yüksek olması sanırım özgürlüğü çağrıstırıyor. Ahmet ÜMiT'i sevdirir. Her bir yanı apayrı cinsiyeti bol. 'Yalnız kalmaktan korkuyorsan gitme.' cümlelerinin aksine gidilmeli bence. Yalnızlğını unutur çünkü insan kaybolur başka insanların içinde. Düşüncelerinin sesini bastıran bir topluluk her şehre nasip olmaz.

epey göç alan şehrimizidir. işin garibi daha 2 kuşaktan öteye istanbullu olmayanların istanbul'u sahiplenmeleri ''aman göç almasın burası'' demelerindeki absürdlüktür. sanki babalarının malı.

bir türkçe rap klasiğidir.

http://www.youtube.com/watch?v=0XJf8xkczCU

majesteleri ve ekselansları nefret istanbulun şahı türkçe rap' in kralı!

onlayken tam, ondan uzaktayken eksik hissettirendir. yüzün üzerinde ülkeyi gezip binlerce şehri görme fırsatı bulan bir üstadın deyişiyle:

ben hep istanbula gelişleri sevdim. çünkü giderken sevgilimden ayrılıyordum.

en güzel boğaz manzarasının arnavutköy semtinde olduğu dünya harikasıdır.

Uyanıp sabahları senin koynuna,
Ciğerimi doldurması o mis gibi kokunun,
Cennetin dokunuşu sanki omuzlarıma ılık ılık esen sabah rüzgarın.
Özledim, özledim seni her zamankinden çok istanbul!
Eminönü vapuruna binipte şen martılarla şarkılar,
Buram buram deniz kokusu ve gülüşen balıklar.
inipte limana karışmak kalabalığa daha çok karışmak daha da çok sana.
Özledim özledim seni herkesten cok istanbul!
Moda da başka aşksın Taksim'de başka Kadıköy'de başka,
istiklal'de aşkın ta kendisisin aslında.
Hergün herkes koşarken hızlı adımlarla sana,
Ben burada gelecek günlerin avuntusuyla başbaşa.
Özledim özledim seni bu defa gerçekten çok istanbul!
Kimler uğrana savaşmadı ki senin,
Hazırım hepsini karşıma almaya,
Yeter ki her şey çekilmez olduğunda,
Sen ol gözlerimin son perdesi
Yeter ki her şey çekilmez olduğunda senin koynunda öleyim.
Zaten bu hasret almayacak mı canımı?
Özledim, özledim inan dayanamıyorum artık istanbul.
Sokağa attığım o ilk adımımda daha,
Yüzüme yerleştirdiğin sımsıcak gülümseme,
Bebek, çocuk, öğrenci, memur, büyük küçük demeden aynı otobüsün yolcusu,
Belki de bu yüzden sana olan hayranlığım ,
Seçmeden elemeden kalbine alman herkesi,
Özledim özledim inan seni sığmıyorsun içime taşıyorsun istanbul!
Geceleri ışıklardan bir altın gibisin,
Gündüzleri binalardan duvar.
Ama sen benim en kıymetlım,
Sen yaşanmış en güzel aşk ,
Sen aldığım nefes, çektiğim çile, sen benim her şeyimsin!
Ey sen yedi tepeli şehir sen benim özlemimsin!

istanbul'u sevmeyenleri gerçekten samimi bulmuyorum.

görsel

yüzlerce kez tecavüze uğrasada, yüzlerce kez ırzına geçilsede bakire kalmayı başarmış eşsiz şehir.

tayt kirliliği, mevsim normallerinin üzerine çıkan şehir.

bu aralar gönül işlerim yüzünden sertap erenerle birlikte defalarca söylediğim şarkı.gerçekten sözler anlamlı.