insan ve deniz

Sen, hür adam, seveceksin denizi her zaman;
Deniz aynandır senin, kendini seyredersin
Bakarken, akıp giden dalgaların ardından.
Sen de o kadar acı bir girdaba benzersin.

Haz duyarsın sulardaki aksine dalmaktan;
Gözlerinden, kollarından öpersin; ve kalbin
Kendi derdini duyup avunur çoğu zaman,
O azgın, o vahşi haykırışında denizin.

Kendi âleminizdesinizdir ikiniz de.
Kimse bilmez, ey ruh, uçurumlarını senin;
Sırlarınız daima, daima içinizde;
Ey deniz, nerde senin o iç hazinelerin?

Ama işte gene de binlerce yıldan beri
Cenkleşir durursunuz, duymadan acı, keder;
Ne kadar seversiniz çırpınmayı, ölmeyi,
Ey hırslarına gem vurulamayan kardeşler!

Charles BAUDELAIRE

Deniz adında birini severken sürekli okuyup içlendiğim baudelaire şiiri.

ilk iki kıtasında derin bir musiki barındırır.

sen, hür adam, seveceksin denizi her zaman;
deniz aynandır senin, kendini seyredersin
bakarken, akıp giden dalgaların ardından.
sen de o kadar acı bir girdaba benzersin.

haz duyarsın sulardaki aksine dalmaktan;
gözlerinden, kollarından öpersin; ve kalbin
kendi derdini duyup avunur çoğu zaman,
o azgın, o vahşi haykırışında denizin.

Her insan biraz deniz gibidir. Mavisine aldanıp mutludur sanma. Sana içini dökse boğulursun.

alıntı.