hiçbir şey yapmak istememek

Içinde bulunduğum ruh hali.
Çalışmamaya, okula gitmemeye alıştım, bunlar çıkınca hayatımda büyük yer kaplayan hicbir şey kalmadı.

Bu böyle yapmak istemediğin şeylerin tümünü zaman dolsun diye yaptığın bir durumdur.

Uyumak bile istemezsin ama hızlı bir şekilde yarına geçmenin başka yolu yoktur.

belki güzel bir japon kızı huzursuzluğunu bozup sana huzur verecek ama nerede...

Aksamdan kalinca olusan isteksizlik.

Su an bu entry i bile girmek istemiyorum ama napim be aga, dusunmek bile istemiyorum. Bataryasiz Bilgisayari fisten cektigin an sistem kapanir ya, keske oyle bir sey olsa da kapansak.

3 ay once de yazmisim buraya o zaman nolmustu acaba. Yine ayni durumdayim amk.

çözümü sahiden psikiyatristtir. 3 yıl önce başıma gelmişti, işin içinden çıkamadım. her şeyden zevk aldığımı sanıp hiçbir şeyden zevk almıyordum. gidip profesyonel destek alın.

çözümü sahiden psikiyatristtir. 3 yıl önce başıma gelmişti, işin içinden çıkamadım. her şeyden zevk aldığımı sanıp hiçbir şeyden zevk almıyordum. gidip profesyonel destek alın.

Üzerine de kötü hissetmek vardır. Ağlamak dahi istemiyorum. Bilmiyorum be aga.

(bkz: her şeyi bitirmeyi düşünüyorum)

şu an hissettiğimdir.

birçok şeyi yapabilir, yazabilir, okuyabilir veya izleyebilirim ama şöyle ki yapasım da gelmiyor aynı zamanda.

en basitinden uyku, hayır yani uykun var ama uyumak istemiyorsun da. sanki uyurken günlerce dağ, tepe demeden koşacakmışsın gibi.

sinir bozucudur.

ılık bir duş, cep telefonu ve bilgisayarı kapatma, yoğurt yeme. uykunuzu getirebilir.

aslında birçok şey yapmak istemek ama yapamamak hevesinin kırılması yetersiz bir ton şey sizi bu hissiyata sokar.

hiçbir şey yapmamak bile istemiyorum. delicesine bunaltı geldi. dağa taşa vurup inzivaya çekilesm var. çekilesm yazmışım bak o araya harf koymak için bile dönmek istemedim.

psikolojim ve ruh halim hiç iyi değil. yüreğim darda yine.

kalkip dusa gireyim diyorum dedigimle kaliyorum agzim diyor. ayaklarim gitmek istemiyor kafam kalk dusa gir diyor. vucudum gitmiyor. hepsinin birden istekli olmasini bekliyorum.bu sefer sigara icmeye basliyorum.

butun vucudumla ayni anda kalkip ne zaman dusa girecez.
ayaklari ikna etsem tamamdir.

Hayatı sessizleştirip kalakalmak.

Bu benim.
Yarın havaalanına gidicem. Sonrasında akşama kadar Kırklareli. 2 gün sonra Sakarya. Sonra kartal.
Bir şey yapmak istemediğim için sürekli iş çıkıyor.

ağır depresyon işaretlerinden biridir.

yeni bir işe girdim ilk günlerim o kadar nefret ediyorum ki her sabah metrobüste ağlıyorum iş yerinde soru sorulmadıkça konuşmuyorum ve girişken olmamakla suçlanıyorum ama içimden hep bağırıyorum nefret ediyorum bu işten çok mutsuzum diye. çıkıp gitsem gidemiyorum kalsam kalamıyorum kısacası nefes alamıyorum 30 yaşında daha aöften mezun olamamış adamlar beni milyon kere uyarıyor, eksik görüyor siz kimsiniz diye bağırmak istiyorum siz kendinizi ne sanıyorsunuz stajımda çay taşımamış ben tüm gün çay kahve getir götürü yapıyorum üzerine beğendiremiyorum ben zaten kendimi çok yormuyormuşum gibi bir de bunlarla uğraşıyorum tüm mutsuzlarla istanbul trafiği eşliğinde eve geliyorum tek kelime konuşmak istemiyorum kaçmak için arkadaşlarımın yanına gidiyorum yine tek kelime konuşmuyorum ben konuşmak istemiyorum, hiçbir şey yapmak istemiyorum, yataktan çıkmak istemiyorum, sürekli ağlamak istemiyorum ben bazen yaşamak da istemiyorum.

görsel

içinden hiçbir şey yapmak gelmez ama sen " psikososyal destek personeli" olarak görev yapmaktasındır... Öyle işte...