bugün

vakti zamanında alınmış ve buzdolabında yer edinmiş, kimsenin yemediği her sabah masaya gelen ve geldiği gibi buzdolabına geri dönen kahvaltılıktır. bir tür kahvaltı geleneğidir...
kendi adıma ve evdekilerin adına konuşuyorum: kayısı reçeli.
kuruyan peynirdir.
sakız reçelidir. herhangi birşeyi ekmeksiz tüketemeyen aile için, ekmeğin üzerine sürülünce olmayan tek reçel türü fi tarihinden beri buzdolabındadır.
ahududu ve incir hariç tüm reçellerdir.
sarı renge dönmüş kuruyan peynirdir.
görevi sadece çeşit olmaktır. yenmese de inatla her sabah masada ki yerini alır. istikrarlıdır, tebriği hak eder.
hiçbir aile ferdi tarafından yenmemekte, ancak bir yandan da anne tarafından yapıldığı için çöpe göndermeye kıyılamamaktadır. her yatıya kalan misafir kahvaltıda minimum 1 tatlı kaşığı kadar tabağına alsa, önümüzdeki yaza kalmaz biter o kavanoz.
(bkz: erik reçeli)
anne yapımı reçelle marmelat arası. şekerlenmiş ne idiğü belirsiz yiyecektir.
çilek reçelidir.
yenilmeyen ama sürekli git gel yapan kahvaltılıktır.
hep çıkar itinayla hepte dokunulmaz, el sürülmez, hatta kapağı dahi açılmaz.
kalemlikte yazmayan ama bir türlü atılmayan ilk göz ağrısı kalemin kankasıdır.

(bkz: umut sarıkaya)

edit: bu geleneği bozanın kalbine tekme atarım. *
(bkz: zahter)
neden yenir hiç anlayamadım.
Receldir. Aylaca sofraya gider gelir kimse dokunmaz, sonunda cope gider.
Cokokrem, nutella... kahvaltilik cikolatalar.
reçeldir.
(bkz: reçel)