ben bu yazıyı sana yazdım

biliyorsun, korkuyorum.

Iyi birer arkadas olabilirdik fakat fazlasi asla. Yine olan iyi niyetim yanlis anlasildi belliki. Neden gulup eglenince baska beklentilere girer insan anlamam. Ayip ettin... buarada gordum seni bugun..,

en masum yere kaziyarak yazdigin adini simdi ufleyerek basarili bi sekilde siliyosun, sasirtici.

Neden yoksun? karşıma çıkmak için daha neyi bekliyorsun?

Seni sen olduğun
icin " " Koşulsuz şartsiz seven insanları bu kadar kolay kırmayı meyl etme! bilmezmisin ki ; En koyu mavilerde Fener'in olmak isterler, çıkmaz sokaklarda adresin, Cekilmesi zor günlerinde iyiliklerini kat kat sandiklayip gel demeni beklerler. zamanının bittiğinde değil, her zamanı geldiğinde, zamanla yarışıp yanına koşmak isteyenleri... kolay yoldan kırmak nie ki ?

(#15834717).

seni beklerim...
http://www.youtube.com/watch?v=v633ylB-z6E

(bkz: sözlükten mesaj bekleyen insanın yalnızlığı)

özledim.

Seni gördüm bu gece. Anladım ki çok özlemişim seni. Seni hâlâ seviyorum, unuttum diyordum ama yalanmış.

Utanıyorum kendimden. Hani sözlük yazarları diyorlar ya, sevgilisi olan birini seven midesiz insan diye. Heh, işte o midesiz benim sözlük. Gerçi bu bir itiraf oldu ama, neyse.

Ben seni hâlâ seviyorum!

Kelimeler birikti yine aşkına. Yaralar birikti yine kanayan yüreğime. Anlatmak istiyorum anlatamıyorum haykırmak istiyorum aşkımı sana ya beni duymayacağından korkuyorum ya da sesimin cıkmamasından. Geliyor dilime tüm sözcükler akmak istiyor ama beceremiyorum. Korkuyorum aşkımın ağırlığından korkuyorum seni yakmasından.

Susuyorum mecburen susuyorum. Yutkunuyorum sonra gözyaşlarımı akıtıyorum kanayan yaralarıma. Acılarım dile geliyor o anda. Bir köşeye itilmişim gibi hissediyorum. Tatlı bir huzursuzluk içindeyim. Eriyen mum gibiyim belkide. Ama yorgunum biliyorum. Peşinden gelemeyecek kadar yorgun. Karanlıkların laneti üstümde, göğün göz yaşlarıda. Hayat anlamını yitirirken sarılmışım ona. Yabancıyım sensiz dünyaya. Kendimi uç noktalarda hissediyorum. Yağmurda ıslanmak kadar güzel hayat sensiz ıslanmak kadar çekilmez.

Anlayamadığım anları yaşıyorum bu aralar. Kulağımdan hiç ayrılmayan melodiler. Çekip gidişlerin var gözlerimde. Olmadık anlarda hafızamdan sildim dediğim anılar çıkar gelir oldu. Özlemin var bedenimde. Sonumun geldiğini hissederken yakarışlar var kalbimde..

Yazdığım satırlardaki sen gecelerime gelme artık. Çık git bedenimden. Seni kimse alamamışken bari sen al git kendini kalbimden. Ama götür benide yanında çekip git diyişlerime bakma benide götür. seni çok özledim küçük adam.

ah canımın içi,
internete bağlanmışsın.
hayatının çoğunu kendine yarattığın karakterle geçiriyorsun.
gözünü insanların ekran büyüklüğündeki varlıklarına çeviriyorsun.
onlarda bir şey arıyorsun,
bulduğunu sanıyorsun,
almaya çalışıyorsun.
internet kablosunu çekince yok oluşlarına ağlıyorsun.
sonra;
düşünüyorsun.
"neden bu kadar yalnızım?"

sanal bebek olmayı bırakırsan, gerçek bebeklerin olabilecek halbuki.

Ne var biliyor musun? Tüm öküzlüğüne rağmen seni sevmeye devam ettim ben. Tüm yalnız bırakmalarına rağmen ben hep yanında olmak istedim. Ağladığımda yanımda olmamana rağmen senin mutsuz olmana katlanamadım. Kıskançlıklarımdan sıkılmana rağmen, sen hiç kıskanmak kelimesini ağzına almadın. Ne var biliyor musun? Hayatımın içine sıçtın ve gitmek seni bir kuş kadar rahatlattı belki de. Gebermeni diliyorum.

iyiki doğdun.

Aslinda sana sormak istedigim tek sey var.
"Neden?"
Evet nedeni anlatmani isterdim ne, nasil, nerde veya kimle degil; NEDEN? amk konusmak bu kadar mi zordu he sik..rp gitmek yerine konussaydin ne olurdu. Insan yerine koymadin beni be yazik... Ama asil garip olan ne biliyor musun? senden hala vazgecememis olmam. Sence de cok sacma, biliyorum ama bu benim icin o kadar zor ki. Seni unutmak icin seni hic tanimamis olmam gerekirdi. Bunun adini ne koyarsan koy ask sevgi... Sen olmadan hic bir anlami kalmiyor.

tırı vırısın vır vırısın sıkıcı bir tipsin.

aklıma gelişin; aklımın gidişidir.

bende istemezdim yıllarımı geçirdiğim insana yabancı gibi bakmak ;ama öyle oldu işte . her sabah kösedeki simitciye ettiğim tebüssümüm senin için hiç bir zaman olmuyacak ve sen her zaman hiç bir zamanda kalıcaksın belkide.

bende sana yazdım.

Koyamadim kimseyi yerine sen gibi, sevemedim kimseyi icimdeki sen gibi.

etrafında o kadar insan dönüyor ki; yerinde olsam ben de o kadar artist olurdum belki; kızamıyorum sana sırf bu yüzden.
bugünü buraya kaydediyorum; bir gün gösterebilmek umuduyla... büyük gün işte, mesafeler!
"onlar sana yavşarken, seninle konuşamayacak kadar çok seviyordum seni" diyebilmeyi istiyorum.
bakışlarım her şeyi anlattı, farkındasın; ama umrunda değil. bi' tek itirafım kaldı, tam emin olman için. yapabilir miyim? evet, yapar mıyım? asla.
çok direkten döndüm bu konuda, ama kendime bunu yapamam; her an küçücük bir umut varmış gibi yaşıyorum, ya onu da kaybedersem?
köpek gibi seninle yaşadıklarımızın -ne yaşamaysa, pehh- günlüğünü tuttuğumu bil, görmezden gelme! her an takibindeyim, her an daha fazla özlüyorum. sevgiye saygın olsun, lütfen...

-it gibi olm, it gibi seviyorum seni! senin için akıttığım göz yaşının hakkını ver. offf!

yazmak sana ulaşmanın tek yolu...

Aramızda kaybolan bir şey var.
iki arada,
bir derede.

başka birinin elini tutman, ne bileyim amınakoyim harbiden de başka birine gittin işte.

Aynı hayaller, aynı yalanlar, farklı kadınlar. çok iyi lan!