bayramların sevilmeyen yanları

Misafiri, verilmeyen paralar, ziyaretler vb..

Tatil bahanesi olması.

Böyle bayram mı olur be? Herkes bi tarafta. Çatladım sıkıntıdan.

şerbetli tatlıları ve bir şeyler yemem için ısrar edilmesini sevmem. her bayram bu durumu kibarca evine gittiğim teyzelere anlatmak yorucu oluyor.

Öpüşme merasimi.

Misafir misafir misafir. Yiyorla iciyorlar bulasik birikiyor dağ gibi. Ya gelin cay icip defolun gidin ya da gelmeyin. Nefret ediyorum sarma birakmiyorlar!!!

Bayram olması.

Bir hevesle başlayıp aynı sıradan gün olarak süregelmesidir.

Çocukken iyiydi, babamı kaybetmiștim,yatılı okulda okuyordum diğer çocuklara verilen paranın iki katını alırdım șimdi ise Para Veren yok. Kisacasi bayramda büyük olmak kötü bir durum

kalabalık.

Katlanılmaz akrabağlarla muhattap olmak zorunda kalmak.

Normal yaşantımızda görüşmediğimiz konuşmadığımız hatta selam bile vermediğimiz insanlar ile sırf bayram diye samimiyetsiz ortamlarda öpüşme merasimi yapılmasıdır. Eski bayramların tadının kalmadığını düşündüğümdendir.

Sevmediğimiz insanlarla bile bayram diye yüzümüzde bir gülücükle konuşmak zorunda kalmak.

Yağmur yağması. Tatile git, denize gireme; olmaz ki.

Tek sevilen kısmı sanırım küçükken aldığımız harçlıklardı. Ne yazık ki o günler artık geçmişte kaldı.

benim bayram misairleriyle ilgili derdim yok. hatta memnun oluyorum gormedigim akrabalarimla gorusunce, ama tum bayram bu boyle olunca da insan usaniyor. oysa her bayram bir ev belirlense, tum tanidiklar orada toplansa ve bayramlasip konussa, 3-4 saat sonra da dagilsa ne guzel olur. hem birbirimizi gormus oluruz, hem de bayramin geri kalani gercekten tatil gibi gecirilebilir. diger turlu sehir disina cikmiyorsaniz bayramda dinlenmek imkansiz.

çabuk bitmesi ve artık çocuk olmamamız. çocukken güzeldi heyecan verirdi. öyle bayram harçlığı alacağız bilmem ne diye değil. başka bir şeydi. bugünün 20 lirası falan bir para verilirdi aile büyüklerinden onunla soluğu 90 ların meşhur lahmacun salonlarında alırdık. 2 şer lahmacun yerdik yanına birer gazoz içerdik. yediğimizin lezzeti işin yüzde 30-40 ı idi. yüzde 60-70 kadarı o yanımızdaki diğer 3 kişilik arkadaş grubu ile yemekti. hem bayramın neşesini hem akşamın kör karanlığına kadar sürecek maceralardı sevilen kısımları.

hee şimdiki bayramların ne suçu var ki sevmiyoruz ? bir suçu yok elbette ama işte insan doğası kabullenemiyor bunlardan vazgeçmeyi.

ikram ederken tatlı neyin şeyleri misafirin üstüne dökmek. Ayaklardan ince bir karıncalanma tepene kadar çıkıyor çünkü.

Tek sevilmeyen yanı bir günde bu kadar çok misafir gelmesi tek sınıkıntılı yanı bu heralde.