bugün

Sapkınca, ruhsuz ve bunalıma sokucu bir hava

Babam çok sevmişti onu. Biliyorum. Belki ben ondan da çok sevdim o kızı. Ama bunu kanıtlayan, gösteren ve hatta eyleme geçiren babamdı. Ben değil. bunun kalbime bir inme gibi inen ve iç burkucu üzüntüsü çok fena. Babam, o kız için herşeyi yaptı, bense baktım.

Aslında benden de küçüktü o kız. Kızı yaşındaydı babamın. Çakmak çakmak bakan gözleri, küçüklüğünde sürekli abur cubur yediği her halinden belli tombul yanakları, uzun ve narin elleri, dokunulmaya kıyılamayacak uzun ve parlak saçları vardı. Simsiyah. Büyüdüğünü hissetmek, elele tutuşup minik parklarda koşturmak onu hep mutlu ederdi. Bunu babamla da yaparmış. Ikimizi birlikte idare etmezmiş, sevgisini ikimize bölüştürmüş. Ne ona fazla ne de bana fazla. Ama ikimizden de biri ona fazlaymış. Babam onu hakedecek kadar sevmiş, bense bakmışım. Yazık.

Çok hızlı büyüdü o kız. Sorunları ve bunalımları da onunla büyüdü. Hastalıkları da. Vücudunun elemanları, onun o üstün benliğini taşımaya yetmedi giderek. Ben farkedemedim, babam etti. Hastalandı, öksürdü, ölüme adım adım yaklaştı. Yanındaki hep babamdı, ben yine uzaktan baktım. Deli gibi kıskandım onları ama bu tatmin edilemez egom hep engel oldu bana, bunu itiraf etmek için. Onlara.

Hiçbir zaman da bilemedi babam bunu. Yani benim de sevdiğim kızı, onun da ölecek kadar sevdiğini. Zaten öldü de. Yetmeyen organlarını babam tamamladı, bütünledi onu. Günden güne severek ve eriyerek öldü, gitti. Nasıl ölmesin ki, o aşık olduğu kız, kızıydı yahu. Ondan bir parça. Annemden bir parça. Benim de kardeşim. Ikimiz de çok sevdik o küçük kızı. Ama babam uğruna ölecek kadar. Ben izledim hep. Ölümünü bile. Gitti usul usul. Yok oldu. Yok oldum. Hayır olmadım. Bilmiyorum, onun gibi bir şey işte. Kardeşim büyüdü, başkasına aşık oldu ve ben hala söyleyemedim ona onu ne kadar sevdiğimi. Gücüm yok çünkü. Babamın da kalmadı. Çoktan gitti. Ben izledim hep.

O ölüme yürüdü, ben kişilik kaybıma. Bunalımıma. Hala da çıkamadım. Ya da çıktım belki. Ama bunu kimse öğrenemeyecek. Siz bile. O deli gibi sevdiğim canım kardeşim bile.

bana zararı olmayan bir virüs taşıyorum. Beni değil, sizi öldürecek. Kardeşim hariç.

freud'u çok seviyorum.
(bkz: anne)
(bkz: anam avradım olsun kompleksi)
bir ihtimal elektra kompleksindendir.
(bkz: freud)
Turgenyev'in "ilk Aşk" adlı romanının konusudur. Üstelik Zinaida adlı kız babaya aşık olur. Pes demiştim okuyunca.
babanın iflah olmaz bir pedofili olduğunu gösteren durumdur. çekil yolumdan moruk.
Baban yaşındaki kıza aşık olmaktan utanmıyor musun?