babanın anneden başka biriyle evlenmesi

manyaklık demeyin. babam yapacak bunu, yarın.

şimdi efendim iki yıl önce, allahın belası kanser yüzünden anneyi kaybettik. tabi vefat anlamında kaybedince de bulunmuyor zart diye. arıyorsun eskiden yemek buharları gelen mutfakta, soğuk soğuk esiyor. üzerinde bir tane toz olmayan iğne oyası ile örtülmüş televizyona, mınakoyum "beni yıka" yazasım geliyor, "buraya işeyen eşektir" yazasım geliyor. anne öldükten sonra babam televizyonun önüne işemeye başladı çünkü. veya ne bileyim işte, çok da sevmiyorum buraya duygusal şeyler yazmayı. anne yok işte açıkçası. gerçek bu. buz gibi di mi?

hazır kanser konusu açılmışken de buradan para hırsıyla havayı kirletenlere, sebzeleri hormonlayıp zehirleyenlere, çernobil faciasının etkileri yeni yeni görülürken hala nükleer santral kuranlara, ilaç tacirlerine, çevreyi yok edenlere, savaşa harcanan paranın binde birini bilimsel araştırmaya harcamayanlara sesleniyorum: bacağımı köküne kadar g.tünüze sokayım, amırcık aazlılar sizi. kafam dahil komple gireyim size, kanırttıklarım.

anne öldükten sonra; insan babanın yalnızlığını da görmek istemiyor tabi. her geçen gün eriyip giden babanın, yıllarca paylaşılmış yatakta, çift kişilik soğuk yatakta tek başına ne kadar tırto, hatta fil g.tüne girmiş kertenkele yavrusu gibi durduğunu görüyorsun. tabi alışılamıyor, yıllarca makara kukara yaptığın adamın, bu hale gelmesine, keratin dokusunun fenalaşmasına, yüzündeki çizgilerle "ara güler"in fotoğraflamak istediği yaşlı adam oluşuna. filmlerde olur sanırdım, birden beyazlayan saçların. babamda 83 tane saç teli vardı annemin ölümünden önce, 17 siyahtı, ölümünden sonra ki durum ise 48 tane tel var, 3 tanesi siyah.

neyse işte baba da kötü. 30 yılı aşan birlikteliklerinde, yoksulluklar, yalnızlıkar, hasretler çekilmiş; küçüğü biraz saçma olsa da iki tane çocukları olmuş; elleriyle kurmuşlar kendilerinin hayatlarını ve abimle benim hayatlarımızı. nasıl kötü olmasın? bildiğin yarım lan adam.

ama yalnızlık da bir allah'a bir de robinson cruise'a mahsus tabi. istiyor yeniden sevmek, paylaşmak bir kaldığı kadarının hayatını, eskisi gibi olmayacağını bilse de, insan nihayetinde. ilk başlarda kıskanıyorum ben de. deli gibi. lan anneme nasıl yaparsın bunu diyorum? "anne mi kaldı mınakoyum" diye karşılık veriyor bana. hakikaten de öyle ama, "anne mi kaldı mınakoyum". tabi fiziksel olarak. yoksa hatıralar falan her gün yokluyorum, yerli yerinde.

hatırlarından da kıskanmak hoş olmuyor tabi bir insanı. kimse yerini doldurmayacak biliyorum annemin, ama hazmetmem de zor olacak açıkçası. her neyse, insan babasının böyle liseli heyecanıyla saçlarını tarayışını, (hehe 48 tane teli), efendime söylim kokular sürünmesini garip karşılıyor. sonra dalga geçmeye başlıyor tabi bir müddet sonra. alışıyor, her s.ke alıştığı gibi insanoğlu. "kızın ailesi iyi mi bari?", "ne iş yapıyorumuş?", "kimlerdenmiş" gibi soruları ona sormak komik oluyor.

ama işte sonunda arkadaşlar, babamın nikahı var. ulan bir garip oluyor. yakında sünnet de ettiririz bak bunu.

ben ne bileyim ya.

(bkz: babanın evlenmesi)

(bkz: size anne diyebilir miyim)

stepmada dediğimiz olgunun aileye girmesi ve bütünleşmesidir sonrası.

anneyle babanın boşanması durumunda yaşanabilecek olaydır *.

ÇOCUK iÇiN BiR TRAVMA NEDENi.

babanın bir başka çiçekten bal toplama hadisesinin başlangıcı.

Üvey anne, üvey kardeşleri de yanında getirecek, kişinin zor durumlarla karşılaşmasına sebep olacak olay.

Ne kadar öz annenin yerini tutmasa da umarım baba yanlış bir kişiyi seçip yeni yanlışları da beraberinde getirmez.

olmayacak, olmaması gereken bir iş.

olmuş olan, olabilecek bir iş. olmasa iyiydi ya neyse.
bir de anne ve babanın başka birileriyle evlenmesi var ki evlere şenlik. 2 anne 2 baba ne güzel değil mi? yine de ön yargıyla yaklaşmamalı bu mevzuya. bencillik yapılmamalı. zamanı gelip evlenmek istediğimizde o sırf bizim için evlenmemiş, bizim için hayatını feda etmiş olan o cefakar anayı babayı hiç düşünmeden çıkıp gideceğiz evden . yaşlılıklarında, ilgiye ve sevgiye en çok muhtaç oldukları o zamanlarda bir de biz yalnız bırakacağız onları. yeter ki mutlu olacakları , anlaşabilecekleri br evlilik olsun.

(bkz: bir babanın yapabileceği en büyük şerefsizlik)

daha kötüsü annenin babadan başka biriyle evlenmesidir.

hiç bir zaman yeni gelen annenin kollarında yer edinemiyeceğiniz ne kadar iyide olsa ne kadar sevimlide olsa anneniz gibi olmayacaktır. ona her baktıkca annenın yuzunu görüp dilin bellki annem demek isteyipte kalbinin diyemiyeceği durumdur..bugun ölüm yıldönümüdür belki..ama yedek subay olan ew hanımı gülüp oynuyordur herseyden habersiz. fesatlığından mı hayır değil.. onun yanındadır sevdikleri herzaman kaybetmemiştir belkide annesini.. ölüm bu ne zaman geleceği belli değildir ama yinede tek bilinecek sey kendi annen kadar kimse sana yavrum demiyecektir. he tavsiyemde asla anne sevkatini başka kollarda aramaya calısmayın, ya bu arayışınız sizi kötü yerlere götürür yada yüz üstü bırakılırsınız.

Anneden önce de sevgilileri olmuş olma ihtimali düşünüldüğünde olağan durumdur. Insana kutsiyet atfetmek saçmalık.