bugün

bence böyledir.

kaç tane insan tanıyorum sevgilisi hakkında;

gerizekalı,

beyinsiz,

hayvan,

ama haketti diyen.

nedir bu yanlış kişiyi bulma hastalığı.

hepimiz şapkalarımızı önümüze koyup düşünelim,

sonra da tavşan çıkaralım şapkalardan eğleniriz.
doğru söze ne denir.
çok mu yüzeyselim bilmiyorum ama, sanki biraz da "aşk kendine veren insanı bulma sanatıdır" gibi geldi bana?
çünkü maalesef şu zamanda, "aşkım aşkım" diye geçinen ve aslında birbirini sevmeyen insanların tek ortak noktası seks. aşk diye bir şey yok dostum. yalan.
eskide kalmış o duygular..

(bkz: nerde o eski ramazanlar)
ve sonra o bulunan acı verenden şikayet etme sanatı!
duygusal kısırdöngüdür aşk, kendine eziyetin en fiyakalı adı bir de!