ayna çarpması

murat özyaşar' ın ilk öykü kitabı. annesine seslenişini saymazsak, pavese' den "kendimi yalnız bırakmamak için bütün gece aynanın karşısında oturdum." ile başlıyor, the beatles' dan "bu sabah aynaya baktım , kimseyi göremedim" ile de sona eriyor.
murat özyaşar' ın iddia ettiğine göre ayna çarpması gerçekten var olan bir şeymiş. her ne kadar kendisi bu durumu bir hesaplaşma ve yeni hayatla olan mücadele olarak anlatsa da bize fiziksel olarak ayna çarpması mevcutmuş.
bu arada oğuz atay'ın tutunamayanlar' ına da dokunuyor bu ince kitap.

Murat özyaşar'ın, "Anneme;yarıldın beni doğururken,şimdi sıra bende!" sözleriyle annesine ithaf ettiği, ikinci baskısı doğan kitap tarafından yapılan, içindeki öykülerin birbirinden bağımsız olmasına rağmen hemen hemen hepsinde ebeveynle (özellikle baba figürüyle) bir hesaplaşmanın merkezde olduğu, ayna metaforunun sıkça kullanıldığı öyküler barındıran oldukça başarılı bir öykü kitabı.