bugün

kızım portakal ye.
"fışkı".
çevremde ki herkesi mutlu ettim bir ben mutlu olamadım. hep taviz veren ben oldum.
(bkz: kıyamam lan)
sen hep babanın tarafını tut zaten.
''nasıl güzel doğurmuşum ben seni.''

anneden iltifat almak ne kadar da güzel.
+ terliklerini giiiiyyyy !!
- ...?!?
+ hırkan nerde senin ?!?! evlenince kocan demez sana bunları. o zaman anlarsın ananın kıymetini.
+ Çocuğun olsun da gör.
+ Ben mi senin çocuğunum sen mi benim anlamadım.
+ Senin çocuklarında sana yapsın.
+ Nedir benim senden çektiğim.
+ Senin çocuklarında sana 5 beterini yapsın.
"iyi ki unutmak diye birşey var, yoksa yaşamaya devam etmek zor olurdu." Dedi geçenlerde..
birtürlü anlam veremezdim "sen mi geldin" sorusuna.. taa ki gelenin ben olmadigini anlayana kadar evet gelen ben degilim artik senin olmadgin yere.. şimdilerde ise ben soruyorum bu soruyu geceleri her üstüm açıldıgnda.. cevap vermiyosun çünkü sende anlam veremiyosun kendi kendime konusmama nur icinde kal gittign yerde
"senin çocuğunda sana aynıları yapar inşallah" diyen anne, sorarım sana sende annene, sana çocuğunun yaptıklarını mı yaptın?
yalan söyleme, biliyorum ben senin nereye gittiğini!... *
"kalkın hemen evi temizleyin evimize bir müslüman gelse ne der"
olum hadi dinlemiyorsun beni, bari korun...
annenin söylediği unutulmayan laflardır. seni doğururken yanlışlıkla sıçtığım için bok yüzlü oldun. *
iki ayaklı güdülmez derdi hep.

alttan alttan piskolojik baskı sezerdim hep bu cümlenin içinde.*
"sabah ezanında evde görecem seni"

her akşam sabaha karşı gelen çocuğa söylenebilecek yegane söz.
'arkadaştan hayır gelmez evladım.kimseye inanma ,güvenme.'der annem.çok da doğru söyler aslında.
anne olunca senin bana yaptıklarını evladın da sana yapsın.
arkadaşın annesi oğluna "zevksiz gecenin mahsülü" demişti hiçbirimiz unutamadık.
hadi annen gurban olsun, çalış bak. *
20li yaşlardasındır. bir akraba ziyaretindesinizdir. eve dönmek yaklaşık 2 saat kadar sürecektir. ve kapıda vedalaşırken herkesin arasında bağırarak "çişini yaptın mı kızım" der.

bir de 12-13 yaşlarındasındır. o zamanlar oturduğun şehirde tramvay yoktur ve hayatında ilk kez içinde tramvaylar dolanan bir şehre gelmiyorsundur. hatta daha önce de bi çok kez görmüşsündür. ama anne psikolojisi işte. yine herkesin (ki burada bir meydan dolusu kalabalıktan bahsediyoruz) içinde bağırır : "aaaa bak kızım tramvay geçiyor!"

hayır öküz değilim sadece heyecanlı bir anneye sahibim.
ahhh anam keşke yaşasaydın.. yavrum benim diyen o sesini duyabilseydim.
karinca kanatlanur uçar da rahatlanur. istanbul şivesi: karınca kanatlanır uçar da rahatlar.
(bkz: senden adam olmaz)
haklı da.
bir anneanne manisi:
- o kizum nasi gittun hau alavrandaliya(kotu bir yerden olan)
- o ana nasi gitmem aşağila yandiya