bugün

Öncelikle kimseyi kınamıyorum. Neyi kınasam başıma gelir. 30 yaşında inana da saygı duyarım. Ama bu işlere inanma duygusunun en geç 20 lere doğru bitmesi gerekmiyor mu? Ve bu çağdan düzgün bir sevda çıkar mı? Bu ve benzeri bütün suallari size bırakıyorum.

Tek bir not i.özelden: "ve muhtemel ki merhamet aşktan üstündür."
bu konu hakkında uzunca araştırma yapmadım yüzeysel olarak biliyorum. ama size şunu temin ederim ki herşey kurmacadır beynimizin bize söylediklerini gerçek olarak kabul ederiz aşk, demokrasi, mitler hepsi kurgu koskoca bir yalandan ibaret kapitalistlerin uydurması.

aşk bilimsel olarak kanıtlanamaz. birşey bilimsel olarak kanıtlanamıyorsa o şey yok farzedilir. (bkz: ateizm)

peki bu çaba neden. neden bir kadından hoşlanıyoruz. anlatayım efendim. evrimsel süreçte insanın görevi üremektir genlerini bir sonraki nesle aktarmaktır bunun için eş ararız. bulduğumuzda ise o kişi odağımız olur onun doğurduğu çocuk da odağımız olur. çünkü yetişkin canlılarda soyunun devamlılığı için dişisini ve yavrusunu koruma içgüdüsü vardır.

bugün ne yapıyorsak kime ne duygu besliyorsak aidiet veya nefret hepsi hayvani içgüdülerimizden dolayıdır.
gülerek izlediğim insanlardır. askerde sevgilisi karısı aldatınca intihar falan ederler. canım benim saf oğlan derim böylelerine.
Anacım 20 yaşında, henüz limonlu topitop mu, çilekli topitop mu sevdiğinizden tam emin değilken, hangi ara aşkı tecrübe ettiniz de, inancınızı kaybettiniz çocuuum?!

Tanım: Aşk, büyüdükçe anlam kazanan, içi dolan bir duygudur.
fazla kolpa dinlemiştir.
24 yaşındayken inanıyordum ama sonra gereksiz olduğunu öğrendim. çünkü vücut tarafından oksitosin aşırı salgılanırsa insanın duvara bile aşık olabileceğini öğrendim.