18 yaşını geçtiği halde hala ailesiyle yaşayan mal

ailesinin bile istemediği maldır. 18 yaşına gelene kadar ekmek elden su gölden hesabıyla rahat rahat yaşadığı ev ortamından artık sıyrılıp da kendi ayakları üstünde durması gerektiğini bilmez. neden?, çünkü götü iyi alışmıştır rahata, ama dünya bu değil, mal olmakla akıllı ve resmi bir hayat sürmenin farkına varıp adam gibi yaşamak gerekir. mutluluklar demeden önce sizlere naçizane tavsiyem böyle adamlarla ya da kadınlarla arkadaşlık etmeyip yüz vermeyiniz.

üniversiteyi ailesinin yanında okumayı tercih eden kişidir. Giren çıkan kime?

16 yaşında ailesinden uzak yaşamaya başlayan birisi olarak söylüyorum. asıl mallar bizlermişiz. onlar okumak istiyor, kitap istiyor, kalem istiyor.. dur bu başka filmdi.
işini bilen maldır. birşeylere uzak olmak ne zordur yaşamadan bilinmez. özgürlükmüş.. koyayım öyle özgürlüğe. kimse sana 7/24 ananın dizinin dibinde otur demiyor.

üniversiteyi efendi gibi vaktinde bitirene kadar baba yardımı alacağını, sonrasında da babalar gibi bir işe girip elinin ekmek tutması gerektiğini bilen insandır. bu hikayedeki gerçek mal kim diye sorarsanız:

1- maddi durumu olduğu halde okumayan ve liseyi bile zor bitiren, belki de terk eden.
2- zar zor bir üniversiteye girip seneleri uzatan ve baba parasını çarçur eden.

bunların hiçbiri değilse, gerçekte kim olduğu belli zaten...

(bkz: e normal)

istenmeyen çocuk sendromu...ya da aile sevgisi nedir bilmeyen akıllı hatta üstün zekalı yorumu!

Amerikan filmlerinin etkisinde kalmış insan beyanatı.
(bkz: git o lanet kıçını sokacak bir yer bul)

her insanın maddi ve manevi durumlarını aynı zanneden yazar söylemi.
18 yaşına gelen her insan hemen hop diye iş hayatına giremiyor maalesef. kimi insan üniversite uğruna okulunu uzatıyor. kimi insan geçmişte yaşadığı türlü olumsuzlukların neden olduğu psikolojik sorunlarıyla boğuşuyor. kimi insan tek başına yaşayan annesine vb. bakmak durumunda kalıyor. bunun gibi durumlarda olan bir insan nasıl olur da bir çırpıda ailesini terk edip kendi ayakları üstünde durabilmeyi becerir? özellikle sosyal fobi, kronik depresyon gibi ciddi psikolojik sorunları olanların kesinlikle 18 yaşına gelince ailesinden kolay kolay kopamayacağını düşünüyorum.

ben amk. yurtta kalsam muhtemelen alkolik olurdum evdeyken bile bu hale geldiysem. sınav mı dersin, ingilizce mi dersin, aşk meşk işleri mi dersin, maddi sıkıntılar mı dersin, her gün çekilen 4 saat yol mu dersin, depresyon mu dersin, dibine vurulan şişeler mi dersin, hayattan bezme mi dersin anlatamam yaşaman lazım.