ben bu yazıyı anneme yazdım

anne,
sana bazen kızsam da hatta "annesinden nefret eden sorunlu insan" gibi görünsem de tüm bunları seni sevdiğim için yaptığımı bilmeni isterim. bazen sen benim değil de ben senin velinmişim gibi hissediyorum. bazı huyların beni deli ediyor ama her şeye rağmen annemsin. belki de beni en çok üzen sendin şu hayatta...

biliyorumki hiçbir zaman senin en sevdiğin evladın olmadım ne yaptıysam başaramadım bunu. ama beni hiç sevmedin de demiyorum yanlış anlama, fedakarlıklarını unutup nankörlük yapamam.

belki de herkesin imrendiği, "keşke benimde böyle bir çocuğum olsa" denilen bir evlat olduğum için bana yeteri kadar değer verdiğini göstermedin, sadece başkalarına karşı gurur duydun ama bana bunu hiç hissettirmedin.
"o" senin için çok daha önemliydi. bunu bilerek yaşamak o kadar acı ki... aklıma her geldiğinde içim yanıyor... ağlayamıyorum bile, sadece içim acıyor... ve sanırım yılların birikiminden sana düşkün değilim artık... sensiz de olabilir diyorum ve bunun tek sorumlusu sensin...