ateistlerin çirkin fakir ve kafasız olması

Bir insanın tanrı inancı olup olmaması kimse tarafından bilinemez. Bu sebeple boş atıp, dolu sallayan yazarlara gülüp geçiyorum.

Bir başka açıdan bakcak olunursa; fakir kişiler daha az eğitim almaktadır çünkü para pek çok şeyi olduğu üzere, iyi eğitim imkanlarını da satın alabilir. Ayrıca, paralı kişiler sahip oldukları maddi güce hayranlık duyan pek çok karşı cins kişisi içerisinden, kendi beğenilerine uygun olan ve göreceli olarak güzel denilen eşlerle evlenip çocuk sahibi olma imkanına da sahiptir. Dolayısıyla, zengin kişinin çocukları ve soyu da güzel olma şansını daha fazla sahiptir. Eğer bu da yetmezse, para ile tıp bilminden yardım istenir ve estetik operasyon geçirilir. Pahalı kozmetiklerin insanları güzelleştirmesinden bahsetmeye bile gerek yoktur sanırım.

Özetle ve çok basit bir genelleme yapılırsa; paralı kişilerin daha iyi eğitim alabileceği, daha güzel bir şekilde doğma ihrimaline sahip olduğu, bakım ve estetikle güzelleşme lüksüne kavuştuğu anlaşılabilir. Demek ki paralı kişilerin kafasız (ya da eğitimsiz) ve çirkin olduğu hipotezi fazla isabetli değildir.

Gelelim inanç ve din olayına; kimin inançlı olduğunu gerçekten bilme mümkün olmasa da istatistikler gösteriyor ki: eğitim düzeyi artıkkça dini sorgulama yüzdesi artmaktadır. Sorgulayanların bir kısmı beyni ile inanç sahibi olmakta, bir kısmı ise tanrı kavramını red etmeye başlamakta, yani ateist olmaktadır.

Öte yandan, bilimsel araştırmalar göstermektedir ki: insanlar zorluklarla karşılaştığında yaradanlarına sığınmakta, tanrısına daha fazla dua etmektedir. Bu durum, "inaçsız bir zengin fakirleşirse belki kendisini imana yönlendirebilir" önyargısı ile sonuçlanabilir.

Her halükarda, fakir insanların hayatta pek çok derdi olabilmektedir. Para, çevre ve nufuz getirir. Çevre, para, nüfuz vs. imkanlara sahip kişilerin hayattaki dertlerinin sayısı nicelik olarak azalmaktadır; tabi nitelik başka bişidir. insanların dert sayısı azalınca, tanrıya yönelme ihtiyaçları azalabilir, bencil insan egosunun ona sunacağı türlü dünyevi zevklere dalabilir. Yani insan paralandıkça, onu dinden ile inaçtan uzaklaştıracak ve kafasını çelecek türlü dünyevi alemlere rastlayacaktır. Bütün bu hengame içerisinde tanrı inancı da ölüm anı yaklaşmadıkça pekişmeyebilir, hatta zayıflayabilir.

Bir başka tespit ise, eğitimli ve paralı nüfusun daha yoğun yaşadığı semtler ile fakir semtler karşılaştırıldığında; fakir insanların yaşadığı semtlerdeki ibadethane sayısının daha fazla olduğu dikkat çekecektir. Bakımsız semtlerde ne yazık ki park, bahçe, düzgün yol ve kaldırım sistemi de ortadan kalkmaktadır. Bu dünyanın adaletsizliği burada da ortaya çıkmaktadır. Zengin mahallelerde ise göreceli olarak daha az ibadethane olmakta, park, bahçe, tiyatro, spor tesisleri gibi sosyal olanakların sayısı artmaktadır.

uzun lafın kısası, zengin ve eğitimli insanların ateist olma yüzdesi, fakir ve eğitimsiz insanların ataist olma yüzdesinden fazladır. Ancak, kendimi tekrar edeyim, yazdıklarımın bilimsel verisi bulunmamakta olup, tamamen şahsi gözlem paylaşımıdır.

Bu arada, böyle saçma sapan bir başlık açıpda, kendi kapasitelerinin çok yukarısında cevap alan arkadaşlar, yazılan türlü kinayeli ve eğlenceli cevapları okuyunca, sanırım bolca tatmin olmaktadır. Buna mecazi anlamda mastürbasyon da denebilir. iyi seyirler arkadaş!