roman

"bi şarkıda duymuştum buna benzer bir şeyi..."
"okursun sen, okur kal", "soyun" dedi "yazmaya çalıştıklarını!"

"lan..." dedim " hakkaten ha! haddini bilmek lazım galiba, doğrusun." "afferin" dedi. "amma...şimdilik!" dedim. ses etmedi. soloya girdi. bir sigara yaktım. radyonun sesini açtım. " yol, yani yolda olmak, yani bir yere varmaktansa seyir halinde olmak; ne kadar güzel bir şey değil mi? aslolan bu olmalı, değil mi?" diye kendi kendime sormadım. insana, kendi kendine konuşurken, bu tarz samimiyetsiz cümleler kurdurmamak gerektiğini dandik romanlardan öğrenmiştim çünkü. "vay bee, manzaraya bak anasını satiim" dedim. gazı kökledim.