hayata dair iç burkan detaylar

öğrencilik yılları, yurtta kalıp disiplin alında yaşamaktansa kendim gibi 2-3 serseri bir olup ev tuttuk.
rahmetli babam para yolluyor ve evin kirası, okul vs giderler karşılanıyor, ayın 15'ine kadar vezir gibi yaşıyoruz. içkiler manitalar evde alem yapıyoruz. para gelince ayın 15'ine kadar vezir gibi yaşıyoruz, para ayın 15'inden sonra bitince rezil gibi yaşıyoruz ama kimse bilmiyor.

yerden izmarit alıp içtiğim oldu ama bir paket sigarasını masada unutan veya düşüren insana sigaranızı alın dedim, kimseden (ikram hariç) sigara istemedim.
paketim olmamasını öksürük rahatsızlık azaltma bırakmaya çalışma olarak açıkladım.
simit yediğim simitle karnımı doyurduğum günler oldu ama arkadaş akraba (enişteme, dayımlara) ziyarete giderken/çağrıldığımda yolda simit yedim ve yemek saatinin geçmesini bekledim.
kimseden bir şey istemedim, bir insan olarak bizi yaratan allah'a bile bana can ver diyerek doğmadık, bu hayata gelmedik ve hep dua ederim, yaşamak için değil de hayırlı ölüm yaşamam için; kimseye yük olmadan ve kimsenin eline bakmadan ölmek...
öldüğümde inşallah yağmur çamur kar buz don olmaz, mezarımı kazanlar ""ibne tam da ölecek zamanı buldu" der toprak çamur kar don olduğu için, cenazeme katılanlar üstüm başım ayakkabılarım battı der.