askerlik anıları

Nöbetlerde ben çok korkardım. Durumu komutanlara anlatmazdım. Çünkü biz cephane olmadan sadece silahla nöbet tutuyorduk.
Bir gün kazmayı aldım. Cephaneliğe doğru yürüdüm. Koca kapının yanında durdum. iki kiliti vardı bir vurdum kırdım. iki vurdum kırdım.
iki kilitte aynı yerden kırıldı.
Kapayı açamadım. Çok ağırdı. Anlamıştım zaten benim gücümde kuvvetimde biri açamazdı kapıyı, sonra nöbetçilere yakalandım. Komutanın yanına götürdüler. Yirmi otuz kişiden dayak yedim.
Ajan mısın oğlum sen diye bağırıyorlardı.
Neyse ki dayanıklıydımda birşey olmadı.
Böyle profesyonel kırmak mümkün değil dediler.
Bense geceleri korkuyorum. Saldırıya uğrayacaz diye! istediğim cephane ile nöbet tutmaktı.