yalnızlık

içinde çoğalan boşluğa tırmandıkça genişliyorsa zaman, tüm yapıp etmelerin anlamsız ve boş geliyorsa, uykunun ve uyanıklığın ayırdına varamıyorsan artık, renkler teker teker solup griye bulanıyorsa, en sevdiğin filmleri izlerken kamu spotu tadı alıyorsan, içinde sürekli kabaran ve nedensiz bir öfke çoğalıyorsa, dokunduğun her insan sana iki kere bakıyorsa, bağlayamadığın cümleler seni hapsediyorsa...

uzatma artık ve bir dahaki treni kaçırma..