placebo

bazi sarkilarini severek dinlesem de konserlerde basarili bir grup olduklarini düsünümüyorum.
sahne performanslari eksik geldi.
konserin ilk bölümünde melankolik sarkilara yer verdiklerini söylediler, halbuki ben ikinci kismi da bi kac istisna disinda gayet melankolik buldum.
brian molko aralarda sıkca bayanlar baylar ve kendini tam ortasinda bulmus olanlar gibi bir cümle sarfetti.
ilk defa dediginde hosuma gitti de, bi kac kere tekrar etmesi vuruculugunu aldi cümlenin.
ve her ne kadar brian molko'yu bugüne kadar cok sempatik bulmasam da, konserde kücük tatli bi oglan cocugu gibiydi ve sarkilari yasadi.
özellikle lady of the flowers isimli sarkiyi söylerken o kadar güzel I apologize diyordu ki.
grubun basistini de bugüne kadar hic fark etmemistim, aklimda sariya boyanmis saclariyla yer etti simdiye kadar.
belki de herkese anlatmaya calistigim ama bir türlü beceremedigim erkeklerdeki feminen cekicilik var bu adamda. gözlerimi ondan alamadim.
güzel olmadan kendine baktirtmak böyle bi sey iste.

konserin sonunda istedigimizi düsünebiliyoruz ve istedigimiz insani sevebiliyoruz, bu sebeple cok sansliyiz gibi bir cümleye yer verdiler.