bugün

fiziksel kusurlardan dolayı dışlanmak

üniversite hocası olarak 2 ayrı sene de 1 kez şahit olduğum durumdur.

bir tanesi öğrencimken diğerinin de sadece ön görüşmesini yaptım (üniversite-ders bilgilendirme bla bla) her ikisi de görme engelliydi öğrencim olan çok azda olsa görebiliyordu. kendisine özel bir monitor yardımıyla derslere katımasını sağlıyor sınavları da ona göre kağıtlara basılıyordu. sınıf olarak hepsi yardım ediyordu ama öğrencim ara ara huzursuzlukları oluyordu. kurları da başarıyla bitirdi hala okuluna devam ediyor.

diğer öğrencimde durum farklıydı, hiç görmüyordu. yapması/ılması gereken daha çok şey vardı. katları, sınıfını, sınav odasını yemekhaneyi, okuldan çıkmayı, lavaboyu ve benim aklıma gelmeyen-malesef onların gözüyle bakamıyorum eksikliğim- hepsinin yerini ezberlemek zorunda. bizim ilk deneyimimiz değil ancak burda öğrenci hiç görmüyor. ingilizce hocasıyım ve dil görsellerle anlatılır. sorunlar bir şekilde halloldu ancak sınıf malesef bu duruma beklenen tepkiyi veremedi. eşitlik adına bütün ders onun zihninde de canlansın diye daha ayrıntılı anlatıldığıdan-onların da yararına olsa bile- durumdan sıkıldılar ve dile getirdile(evet hakları var ama eşitlik denen bir durum da söz konusu) sınıf içi aktivitelerde malesef-yine- onunla eş olmak istemediler. bu öğrenci de dünyalar tatlısı, hayata sıkıca tutunmuş sohbeti harika biri. ama gelin görün ki etrafı aynı tepkiyi veremedi.

hamiş: insan olmak önemli, insanı sevmek de.