kadınlar kendilerini güldüren erkekleri ağlatırlar

mükemmel bir tespittir... hatta içimden "lan bu benim aklıma neden gelmedi mına koyum" bile dedim hasta halimle...

şimdi efendim bu kadınlar ilk önce severler bu erkekleri, hoşlarına gider kendilerini güldüren erkekler hep onunla takılmak, sohbet etmek isterler... sonra kısa ya da uzun bir süre sonra giderleri türlü bahanelerle giderler hem de... hatta komik bahaneler de bulurlar öyle bir gidiştir bu... neyse gitsinler, ilk değiller son da olmazlar ve kendileri kaybeder...

işte olay burada kopuyor, öyle bi vefasızlardır ki, öyle vicdansızlardır ki, tüm gülüşmelerini, mutlu saatlerini unutur kucağınıza bırakıp tüm hüznü, "beni güldürdün hep, mutlu ettin ama ben sana koca bir acı bırakıyorum" derler... derler ve giderler...

sonra işin yoksa toparlan, ağlamamaya çalış, bok gibi ol, aptala dön, arkadaşlarının yanında sırf can sıkıntını belli etmemek için deliliğe vur, şebeklikler yap, türlü atraksyonlarda bulun ve en sonun kendine başbaşa kaldığında dök bütün yaşlarını güldüğün/güldürdüğün günlerin hesabını ver yeryüzüne...

kadınlar kendilerini güldüren erkekleri hem ağlatırlar hem de darmadağın ederler giderken... hıç umursamadan gülüşleri, kahkahaları, giderler... gitsinler ama acıtmasınlar gülen yüzlerimizi!...

- Ben sadece kafası karışık ve huzur arayan biriyim...

(bkz: erkekler sever kadinlar terk eder)