emek sineması

bugün başka bir şey yazasım yok. canlılar yok oluyor, doğa katlediliyor ve insanı insan olmaktan tat aldıran yegane olgu sanat yok ediliyor. bize ne oluyor dersiniz ? neyiz biz, nasıl bir uzaylı türüyüz. acaba diyorum evrende bizden daha acımasız bir yaratık var mı ?

sanat bir toplumun ruhudur ve bu ruhun yaşaya bildiği mekanları, çevresi vardır. emekte bunlardan biri. ve bakınız son 20 yıldır istanbul ruhunu azar azar kaybetti. elimizde kalan bir kaç yer var. taksim gezi parkını gördünüz mü ? ne halde. peki ya (bkz: akm) ? Haliç Kongre Merkezi ? en son düğün salonu mu ne yaptılar.

emeğin sermayeye kayıp ettiği bu zamanda yaşamak çok kötü bir duygu kendimi hiç ama hiç iyi hissetmiyorum. işin kötüsü artık bu ülkede yaşamaktan utanır oldum.