bugün

kaybediş

çabanın sadece anlamına terkettiği kavram.
insan çoğu şeyi kaybedebilir hatta bazen aklını kaybetme noktasına gelir, böyle anlarda kendini sorgular, yanlış ya da doğru insan olup olamadığını.
kaybediş maddiyata dayanıyorsa belli bir kayıp yoktur ortada. önemli olan manevi dengede kayıplar yaşamasıdır insanın. hayallerin kaybı, anın güzelliğiyle üstesinden gelinendir. soluk alıp verdiği her an, gelecek endişesinden uzak tutar insanı. akıl ve mantıkla desteklenmiş inancın önderliğinde, kayıpların yerine yeni bir şeyler koyma gücünü verir ona.
kayıp karakter bunalımı sırasında, bitmeyen bir mücadelede yaşanıyorsa, yerinin doldurulması zordur, zihinsel yorgunluğun ötesinde, saf bir depresyondur insanı bekleyen. yine de çaba gösterilip de kaybedilen silinmeye mahkum gözyaşlarının habercisidir.