çocuk sesi

adamı hayattan soğutur.

o kadar da değil belki, ama çocuk milletinden kesin soğutur. bakın ben soğudum mesela.

fakat neden diye de düşünmüyor değilim. arkadaşlarınla kovalambaç oynuyorsun. ağzını bile açmanı gerektirmeyen bir oyun, fakat sen koşturuken bir yandan da ciğerlerinin son gücüyle bağırıyorsun.

sanıyorum ki bu bir tür korunma içgüdüsü. bir yerde çocuk varsa etraftaki bütün büyükler bunu bilir. çevrede bir tehlike olsa anında sesi takip ederek çocuklara ulaşabilirsin. türün devamı açısından iyi bir özellik tabii. nadiren sesi soluğu çıkmayan çocuklar oluyor mesela. zamanında aslanlar falan yemiş bunları, o yüzden az kalmışlar işte.